Mijn hoofd is gevuld met verhalen en het leuke is dat ik sommige verhalen op papier mag zetten voor OOPOEH. Over een hondenbaas, een OPOEH en hun hond. Het is fijn om hun enthousiasme te horen bij een telefonisch interview.
Ik schrijf columns voor verschillende bladen. Dingen observeren, laten bezinken en vangen in een tekst. Daar houd ik van.
In ons huisgezin mag een hond af en toe moeder worden. Er zijn inmiddels acht nestjes pups geboren en groter geworden. Daar heb ik een boek over geschreven, Verse Mannen. Het eerste boek dat de ontwikkeling van de eerste negen weken van puppegrut beschrijft. Tjonge, wat beleven we dan veel. In de laatste weken bezoeken we dagelijks een instelling voor ouderen of mensen met een handicap. Dat is een feest. We zien dan zoveel blije ogen en vertederende blikken. Herinneringen aan gezellige gebeurtenissen komen spontaan weer tevoorschijn.
Met de volwassen honden ga ik wekelijks naar een verpleeghuis. Een beetje herrie schoppen, knuffels en liefde te geven. De honden, Truus, Kato en Pleun vinden dat geweldig.