Succesverhalen

OOPOEH Meta: “Tussen mij en Bob was het meteen raak!”.

Na het overlijden van haar hond en man ging de Amstelveense Meta (81) op reis. Om de stilte te ontvluchten reisde ze een aantal jaar lang de wereld over. Naar Amerika, Australië, … Alleen of gezellig samen met vriendinnen. Maar ja, altijd weg is ook zowat, dus keerde ze na 5 jaar terug naar huis, waar het huis nog altijd heel erg stil en saai was zonder hond. OOPOEH Meta: “Het voelt heel leeg in huis als je je hele leven lang honden hebt gehad”. Meta adopteerde weer een eigen hond, Senna, maar zij werd ziek en overleed veel te vroeg. Meta: “Ik was helemaal van de kaart, het was zo vreselijk!”. Een nieuwe eigen hond was geen optie meer voor haar. Meta: “Ik dacht meteen: Ik begin er niet meer aan. Het is te intensief op mijn leeftijd. De puppyperiode en de pubertijd, maar ook alle uitlaatrondjes moest ik zelf doen. Ik had immers geen man meer om de verantwoordelijkheid mee te delen”. Verder lezen…

OOPOEH Tineke: ‘Samen gaan we gezellig hele dagen op stap!’

De goedlachse Tineke (84) woont al bijna 50 jaar boven de winkels in het Haagse Escamp. Ze woonde daar samen met haar man. En met Mexi, een Maltezertje waar ze dol op was. 15 jaar lang heeft ze van dit lieve hondje mogen genieten.

Tineke: ‘Toen mijn man en Mexi kort na elkaar overleden was ik zo verdrietig. En de dagen waren lang en stil. Ik had niets meer om handen en ik zag ineens bijna niemand meer.’  Verder lezen…

OOPOEH Herna: ‘Samen met Dia heb ik weer veel lol’

Als je de vrolijke Herna uit Utrecht nu ziet kun je niet vermoeden dat ze worstelt met flinke gezondheidsproblemen. Herna: ‘Ik heb mijn hele leven al last van een erg hoge bloeddruk. Je ziet het niet en je voelt het nauwelijks. Het is een sluipmoordenaar die ineens je hele wereld op zijn kop kan zetten.’

Verder lezen…

OOPOEH Joke: “Choco is voor ons allebei een uitkomst”

Toen de Haagse Joke (67) uit Den Haag Mariahoeve stopte met werken miste zij niet perse haar dagelijkse gang naar kantoor maar wel het gevoel van zingeving. Ze is graag van betekenis voor iemand. Toen zij hoorde van Stichting OOPOEH leek haar dat een ideale oplossing! Een oppashond! Zo zou haar man weer kunnen genieten van de gezelligheid van een hond en zijzelf vond het prettig om iets voor een de eigenaar van een hond te kunnen betekenen.  Verder lezen…

OOPOEH Theo miste zijn beste maatje

OOPOEH Theo (71) woont al vele jaren in de Amsterdamse Pijp, waar het wemelt van de gezellige horeca en waar het altijd bruist. Maar achter de voordeur kan het er ook stil zijn. Theo was 62 toen zijn partner overleed. Theo: ‘Het was een heftige tijd.  Maar mijn hond Ricky heeft mij door die moeilijke periode heen gesleept. Als ik op de bank zat en huilde zat Ricky naast mij. Hij likte de tranen van mijn wangen. Dat is zo mooi aan honden, ze stellen geen vragen, je hoeft niet te praten, ze zijn er gewoon voor je.’ Ricky en Theo hebben jaren samen in Amsterdam kunnen doorbrengen. Maar na het onvermijdelijke afscheid van Ricky was het ècht stil in huis. Theo: ‘Toen stortte mijn wereld in.’ Verder lezen…

OOPOEH Moniek (73): ‘Boumy springt een gat in de lucht als hij mij ziet. Daar wordt een mens toch vrolijk van!’

De Rotterdamse Moniek was als kind al dol op dieren. Dolblij was ze dan ook toen ze op haar veertiende haar eerste hondje kreeg. Sindsdien hebben huisdieren altijd een belangrijke rol in Monieks leven vervuld. Toen ze na haar scheiding een appartement in het Rotterdamse centrum betrok kon ze, vond zij zelf, geen huisdieren meer nemen. Ze was inmiddels 70, de ruimte was beperkt en die continue zorg wilde ze in haar eentje ook niet meer dragen. Maar ze miste wel dat vrolijke gezelschap. En die stok achter de deur om naar buiten te gaan, weer of geen weer. Toen herinnerde Moniek dat ze ooit tijdens een bezoek bij de dierenarts een foldertje van Stichting OOPOEH had meegenomen. Ze nam contact op met de Stichting en werd kort daarna gematcht met een lief hondje. 

Verder lezen…

OOPOEH Marja: “Koosje lijkt wel voorbestemd”

OOPOEH Marja (71) uit Den Haag: ’Ik was 69 jaar toen mijn lieve man na een lang ziekbed overleed. Ik verloor daarmee ook mijn rol als mantelzorger. Toen kort daarna ook mijn poes Tommie dood ging had dat extra veel impact; Het voelt eenzaam als je niemand meer hebt om voor te zorgen. Maar zomaar in mijn eentje weer een nieuw huisdier nemen vond ik toch ook onverstandig.’ Verder lezen…

OOPOEH Hans: “Ik ben zo dol op die hond, ik kan echt niet meer zonder hem.”

Vroeger liep Hans bergmarathons, maar inmiddels maken zijn zware hartfalen dat hij rustig aan moet doen. Uiteraard is het voor hem juist belangrijk om wel in beweging te blijven dus is poedel Luca dan echt een gouden match: ze houden allebei van een beetje stevig doorwandelen. Hans uit Amsterdam is een echte dierenliefhebber maar hij woont alleen en zelf een eigen hond nemen dorst Hans niet meer. Hans: ‘Een eigen hond zou mij misschien overleven en ik houd te veel van dieren om dat risico te nemen.’

Verder lezen…

Met oppashond Ruben erbij is het bij oma één groot feest!

De 14-jarige tweeling Nova en Jasmijn uit Houten zijn dol op de oppashond van hun oma Marleen. “Oma is zelf ook heel leuk hoor maar als Ruben daar is gaan we veel vaker. Om lekker te knuffelen. En te spelen. Ruben is zo’n super lieve hond.”  Verder lezen…

OOPOEH Lies: “Pup Obi kwam precies op het juiste moment in mijn leven”

Lies (70) uit Maarssen is altijd dol op honden geweest. Heel verdrietig was ze dan ook toen haar laatste hond Wooly, na 15 jaar overleed. De gezelligheid en de wandelingen miste ze heel erg. Ook haar man, die toen nog leefde, was er bedroefd om maar ze twijfelden of ze weer aan een nieuwe hond zouden beginnen. Het is immers ook een hele zorg en verantwoordelijkheid. Lies ging met pensioen en stortte zich vol overgave op allerlei leuk vrijwilligerswerk. Verder lezen…

OOPOEH Ellen: “Het grote genoegen van deze vriendschap komt van beide kanten”

Ellen uit Amstelveen snuffelde op Google naar ‘oppashond’ en vond OOPOEH. En nu snuffelt hond Ruby in haar achtertuin. Die tuin is geweldig. Niet echt loeigroot, maar wel echt groot, met vooral veel ingrediënten waaraan te snuffelen valt.  Zo staan er twee perenbomen en twee appelbomen, diverse inheemse planten, is er een kruidentuintje, een vijvertje, goed stevig gewortelde  oude knotwilgen aan de waterkant en natuurlijk groeit er gras. En van alles dat zomaar opkomt uit de grond en mag blijven. In zo’n tuin huizen natuurlijk ook allerlei diertjes die van de weelde komen genieten, zoals salamanders. Het is een snuffelparadijs. Veilig omheind met gaas. Eindeloos in beleving. Altijd weer vertrouwd en tevens nieuw. Verder lezen…

OOPOEH An: “Iedereen praat ineens met je als je een hondje hebt”

OOPOEH An (84) uit Krommenie: “Toen mijn laatste hond overleed was ik 83. Mijn man was kort daarvoor overleden en ik vind je een dier alleen moet nemen als je er voor kunt blijven zorgen. Op mijn leeftijd weet je nooit wat er gebeurt. Maar het gemis van een hondje was erg groot, en ik ging zonder hondje niet naar het park. Sinds ik op Vicky pas geniet ik weer van de gezelligheid zoals alleen een hond je die kan geven. Als ik ga eten, komt ze gezellig naast me liggen. Het is zo’n schat van een hond. Gelukkig is Vicky altijd blij me te zien. Vanachter het gordijn zie ik hoe ze voor Renate uitloopt naar mijn voordeur. Verder lezen…

Een perfecte match bestaat!

Even opletten. Een mens wil graag een vriend die onvoorwaardelijk trouw is, eentje die je nooit belazert. Dat is een hond.

Een hond wil graag die mens plezieren. Met hem spelen. En een hond speelt graag met de bek. Een balletje, touw of een doek zijn geweldige attributen hiervoor. Dat spelen met de bek heet ‘buitdrift’. Verder lezen…

OOPOEH Peter: “Dankzij mijn oppashond stotter ik nu minder”

OOPOEH Peter (73) uit Den Haag: “Na bijna vier jaar kan ik echt zeggen dat Bauke en ik dikke maatjes zijn. Ik haal hem elke woensdag op en dan wandelen naar huis, naar mijn vrouw. Zij is ook dol op Bauke, maar ik ben degene die het meeste met hem loopt. Op woensdag is het echt Bauke-dag en wordt hij natuurlijk een beetje extra verwend. Soms heeft hij het zo naar z’n zin bij ons, dat we het baasje bellen dat hij pas na het eten weer thuis komt.  Verder lezen…

Baasje Jacinta: “De hele dag aandacht, wat kan een hond zich nog meer wensen?”

Baasje Jacinta: “Tommy was nog maar een paar maanden oud toen we een oppas zochten. Een hondencrèche leek ons niet ideaal, want Tommy is nogal schichtig. Toen kwamen we terecht bij Stichting OOPOEH. Gelijk bij de eerste kennismaking met Gerda wist ik dat het goed zat. Zij is een hele leuke, enthousiaste vrouw en wilde graag zo snel mogelijk met het oppassen beginnen.  Dat vond ik een goed teken. Inmiddels is Tommy twee dagen in de week bij Gerda en mag hij zelfs in bed slapen! Na de oppasdagen is Tommy helemaal uitgeteld van alle leuke dingen die hij met Gerda heeft gedaan. Als oppas heeft Gerda ook een belangrijke rol gespeeld in het opvoeden van Tommy, want het was natuurlijk nog een jong hondje. Ze heeft heel erg geholpen hem socialer te maken door lekker met hem op pad te gaan. En hij krijgt de hele dag aandacht, wat kan een hond zich nou nog meer wensen? Ze stuurt me ook leuke appjes met wat ze aan het doen zijn samen en ik stuur ook regelmatig een gekke foto van Tommy. We zijn allebei dol op hem en dat schept een band. Laatst heeft ze door een vakantie een paar weken niet opgepast en ze vertelde dat ze Tommy echt had gemist. Gelukkig hoeven ze elkaar zelden te missen, want ik breng Tommy af en toe nog eens een dagje extra of ze past op als we een weekendje weggaan. Gerda is daar heel erg flexibel in. We zijn echt gezegend met Gerda als OOPOEH!”
Verder lezen…