Succesverhalen

OOPOEH Marga: ‘Aan het eind van de dag zijn we allebei moe van al die leuke dingen’

OOPOEH Marga: “Ik ben met honden opgegroeid maar mijn man was geen honden gewend. Toen ik me aan het oriënteren was voor wat vrijwilligerswerk kwam ik Stichting OOPOEH tegen. Mijn man was net met pensioen en een oppashondje leek me een mooie manier om weer te genieten van een hond. Al gauw maakten we kennis met Wendela en Angelo en sindsdien komt hij elke dinsdag bij ons. Ik kijk elke week uit naar de oppasdag. Het is zo’n ontzettend lief en toegankelijk hondje! Met Angelo aan je zijde heb je veel aanspraak op straat. Het is een heel klein, grappig hondje en dat trekt veel bekijks. Niet alleen van kinderen, in de bouwmarkt wilde ook een groepje stoere bouwvakkers hem gelijk aaien. Verder lezen…

Baasje Sylvia: ‘Als wij op vakantie gaan heeft Sissy ook vakantie. Bij OOPOEH Betsy!’

OOPOEH Betsy: “In dezelfde week dat ik met pensioen ging overleed mijn hond. Ik wist niet dat verdriet zo groot kan zijn. Ik begreep ineens wat het betekent om iemand te verliezen waar je immens veel van houdt. Omdat ik acteer- en figureerwerk doe past een eigen hond niet in mijn leven. Als ik echt oud ben en achter een rollator loop wil ik wel weer een oud hondje dat met me meeloopt, maar nu geniet ik van de vrijheid die ik heb. Maar als hondenliefhebber kan ik tòch niet zonder hond.  Verder lezen…

OOPOEH Josey: “Ik miste de gezelligheid van een hond. Nu heb ik elke week een Whoopi-dag!”

OOPOEH Josey (60) uit Almere: “Toen Wendy mij uitkoos als OOPOEH was ik eigenlijk even niet beschikbaar. Maar ze nam toch contact met me op omdat ze dacht dat we zo’n mooie match konden zijn. En ze had gelijk! Toen ik dat koppie van Whoopi zag was ik verkocht. En daarbij is het een hartstikke lief en goed opgevoed hondje. Ik werk vier dagen in de week en kan daarom zelf niet aan een hond beginnen, maar ik miste wel de gezelligheid van een hond om me heen. Sinds een klein jaar is het nu elke maandag Whoopi-dag. Ze is dan de hele dag bij me en we lopen twee keer per dag een lekker eind samen. Ze heeft hier in het park ook al allemaal nieuwe vriendjes gemaakt.  Verder lezen…

OOPOEH Marcella: “Die dag met Pepito zou ik voor geen goud willen missen”

OOPOEH Marcella (70) uit Utrecht: “De eerste keer dat ik Pepito zag, wist ik gelijk dat we het heel gezellig zouden gaan krijgen samen. Nadat ik telefonisch contact had gehad met z’n baasje Kim, ging ik even kennismaken met Pepito. Ze waren allebei gelijk zo ontzettend enthousiast en vol vertrouwen! Ik denk dat Pepito aanvoelde dat ik een echte hondenliefhebber ben. Vanaf de eerste keer oppassen zijn we zo dol op elkaar. Dat is zo leuk om te zien joh, als ik hem thuis op kom halen dan springt hij met zijn korte pootjes zo anderhalve meter de lucht in van enthousiasme. Zijn kleine witte staartje zwiept dan als een propellertje in het rond. Daar word ik zo blij van! Daar doe ik het voor. En ik doe z’n baasje er een plezier mee, dat is een hele leuke, hardwerkende meid en zij is blij dat ik even lekker met haar hondje naar buiten ga zodat zij kan werken.  Verder lezen…

OOPOEH Bea: “Dirk is een cadeautje”

OOPOEH Bea (58) uit Wervershoof: “Toen ik Dirk zag op de website van Stichting OOPOEH was ik op slag verliefd. En toen ik hem voor het eerst ontmoette dacht ik helemaal: wat een smoeltje! Ik hou van hondjes met pit en zocht echt een ondeugend rakkertje, dus de match met Dirk is een echte voltreffer. Hij is nieuwsgierig, vrolijk, onderzoekend en ontzettend enthousiast. Met Dirk maak je altijd wat mee. Hij is dol op modderbaden en daarbij geldt: hoe viezer hoe beter. Ik noem hem altijd ‘mijn schobbejakkie’. Sinds ik weet dat hij zo heerlijk vies kan worden krijg ik altijd een flesje shampoo van Marja. Maar zo energiek als hij overdag is, zo diep kan hij ‘s avonds op schoot liggen slapen.  Verder lezen…

Baasje Jeannette: “Als we bij Ali de straat inrijden veert Beer al op’

OOPOEH Ali (77) uit Almere: “Toen mijn man overleed, en een half jaar later mijn hond, vroeg ik me af of ik zelf weer aan een hond zou willen beginnen. Het is zo gezellig, maar het neemt ook veel verplichtingen met zich mee. Toen ik in de krant een artikeltje las over OOPOEH heb ik me aangemeld. Nu heb ik wel een hond, maar kan ik de weekenden mijn eigen gang gaan.  Verder lezen…

OOPOEH Cil: “Door Pluk spreek ik mensen die ik anders niet zou ontmoeten”

OOPOEH Cil (70) uit Eindhoven: “Omdat ik stopte met werken en veel wandelde, leek een hond me een gezellig kameraadje. Ik woon op een appartement en voor een fulltime hond vind ik dat niet geschikt, dus na het lezen van een artikeltje over OOPOEH meldde ik me aan als oppas. Zo had ik wel mijn wandelmaatje, maar niet de volledige zorg. Al gauw kwam ik in contact met Silke en Pluk.  Verder lezen…

Baasje Mechteld: “Dat is ook zo mooi aan OOPOEH, dat generaties elkaar ontmoeten”

OOPOEH Karin (59) uit Amsterdam: “De allereerste keer dat ik kennismaakte met Spencer was hij nog een pup. Natuurlijk was ik gelijk verliefd op dat snoetje, maar we hebben nog twee maanden gewacht met oppassen tot Spencer zindelijk was en wat steviger op z’n pootjes stond. En sindsdien komt Mechteld hem elke woensdagochtend brengen. Hij is dan zo enthousiast dat hij het liefst tegen me aan wil springen. Maar Mechteld roept dan altijd: ‘Spencer, laag!’  Verder lezen…

OOPOEH Jan: “Ik vind het heerlijk om Beau om me heen te hebben”

OOPOEH Jan (69) uit Druten: “Als Beau er niet is, dan mis ik haar echt. We zijn nu al ruim drie jaar gemacht en ze is zo’n drie à vier dagen in de week bij me. Ik vind het heerlijk om haar om me heen te hebben, ik probeer het haar echt naar de zin te maken. En ze laat gelukkig altijd goed merken wat ze wil. Als ik zit te lezen en ze komt met haar rug naar me toe zitten, dan weet ik: mevrouw wil gemasseerd worden. We hebben zo onze vaste routines. ‘s Ochtends wandelen we, daarna eten we, na de middag gaan we weer wandelen, dan doet ze een slaapje en ‘s middags wil ze lekker tutten.  Verder lezen…

OOPOEH Peter: “Dankzij mijn oppashond stotter ik nu minder”

OOPOEH Peter (73) uit Den Haag: “Na bijna vier jaar kan ik echt zeggen dat Bauke en ik dikke maatjes zijn. Ik haal hem elke woensdag op en dan wandelen naar huis, naar mijn vrouw. Zij is ook dol op Bauke, maar ik ben degene die het meeste met hem loopt. Op woensdag is het echt Bauke-dag en wordt hij natuurlijk een beetje extra verwend. Soms heeft hij het zo naar z’n zin bij ons, dat we het baasje bellen dat hij pas na het eten weer thuis komt.  Verder lezen…