Succesverhalen

OOPOEH Moniek (73): ‘Boumy springt een gat in de lucht als hij mij ziet. Daar wordt een mens toch vrolijk van!’

De Rotterdamse Moniek was als kind al dol op dieren. Dolblij was ze dan ook toen ze op haar veertiende haar eerste hondje kreeg. Sindsdien hebben huisdieren altijd een belangrijke rol in Monieks leven vervuld. Toen ze na haar scheiding een appartement in het Rotterdamse centrum betrok kon ze, vond zij zelf, geen huisdieren meer nemen. Ze was inmiddels 70, de ruimte was beperkt en die continue zorg wilde ze in haar eentje ook niet meer dragen. Maar ze miste wel dat vrolijke gezelschap. En die stok achter de deur om naar buiten te gaan, weer of geen weer. Toen herinnerde Moniek dat ze ooit tijdens een bezoek bij de dierenarts een foldertje van Stichting OOPOEH had meegenomen. Ze nam contact op met de Stichting en werd kort daarna gematcht met een lief hondje. 

Verder lezen…

OOPOEH Hansje: “Rakker is een medicijn voor de ziel”

Bij Hansje (85) en Lex (86) hangen levensgrote portretten van Shorty aan de muur. Shorty, hun lichtbruine, lachende poedel is in 2019 overleden. “Twaalf jaar is ze geworden, en we missen haar nog elke dag.” Hansje heeft een brok in de keel als ze over Shorty spreekt, en ook haar man haalt graag herinneringen aan haar op. Ze hebben geprobeerd om een nieuwe poedel te adopteren, maar deze waren vaak te energiek voor het echtpaar. Ondanks hun leeftijd zijn ze nog erg actief, maar zo’n onvermoeibare hond nog om twaalf uur ‘s nachts moeten uitlaten gaat ook hen te ver.

Verder lezen…

OOPOEH Marja: “Koosje lijkt wel voorbestemd”

OOPOEH Marja (71) uit Den Haag: ’Ik was 69 jaar toen mijn lieve man na een lang ziekbed overleed. Ik verloor daarmee ook mijn rol als mantelzorger. Toen kort daarna ook mijn poes Tommie dood ging had dat extra veel impact; Het voelt eenzaam als je niemand meer hebt om voor te zorgen. Maar zomaar in mijn eentje weer een nieuw huisdier nemen vond ik toch ook onverstandig.’ Verder lezen…

Met oppashond Ruben erbij is het bij oma één groot feest!

De 14-jarige tweeling Nova en Jasmijn uit Houten zijn dol op de oppashond van hun oma Marleen. “Oma is zelf ook heel leuk hoor maar als Ruben daar is gaan we veel vaker. Om lekker te knuffelen. En te spelen. Ruben is zo’n super lieve hond.”  Verder lezen…

OOPOEH Lies: “Pup Obi kwam precies op het juiste moment in mijn leven”

Lies (70) uit Maarssen is altijd dol op honden geweest. Heel verdrietig was ze dan ook toen haar laatste hond Wooly, na 15 jaar overleed. De gezelligheid en de wandelingen miste ze heel erg. Ook haar man, die toen nog leefde, was er bedroefd om maar ze twijfelden of ze weer aan een nieuwe hond zouden beginnen. Het is immers ook een hele zorg en verantwoordelijkheid. Lies ging met pensioen en stortte zich vol overgave op allerlei leuk vrijwilligerswerk. Verder lezen…

OOPOEH Ellen: “Het grote genoegen van deze vriendschap komt van beide kanten”

Ellen snuffelde op Google naar ‘oppashond’ en vond OOPOEH. En nu snuffelt hond Ruby in haar achtertuin. Die tuin is geweldig. Niet echt loeigroot, maar wel echt groot, met vooral veel ingrediënten waaraan te snuffelen valt.  Zo staan er twee perenbomen en twee appelbomen, diverse inheemse planten, is er een kruidentuintje, een vijvertje, goed stevig gewortelde  oude knotwilgen aan de waterkant en natuurlijk groeit er gras. En van alles dat zomaar opkomt uit de grond en mag blijven. In zo’n tuin huizen natuurlijk ook allerlei diertjes die van de weelde komen genieten, zoals salamanders. Het is een snuffelparadijs. Veilig omheind met gaas. Eindeloos in beleving. Altijd weer vertrouwd en tevens nieuw. Verder lezen…

OOPOEH An: “Iedereen praat ineens met je als je een hondje hebt”

OOPOEH An (84) uit Krommenie: “Toen mijn laatste hond overleed was ik 83. Mijn man was kort daarvoor overleden en ik vind je een dier alleen moet nemen als je er voor kunt blijven zorgen. Op mijn leeftijd weet je nooit wat er gebeurt. Maar het gemis van een hondje was erg groot, en ik ging zonder hondje niet naar het park. Sinds ik op Vicky pas geniet ik weer van de gezelligheid zoals alleen een hond je die kan geven. Als ik ga eten, komt ze gezellig naast me liggen. Het is zo’n schat van een hond. Gelukkig is Vicky altijd blij me te zien. Vanachter het gordijn zie ik hoe ze voor Renate uitloopt naar mijn voordeur. Verder lezen…

Een perfecte match bestaat!

Even opletten. Een mens wil graag een vriend die onvoorwaardelijk trouw is, eentje die je nooit belazert. Dat is een hond.

Een hond wil graag die mens plezieren. Met hem spelen. En een hond speelt graag met de bek. Een balletje, touw of een doek zijn geweldige attributen hiervoor. Dat spelen met de bek heet ‘buitdrift’. Verder lezen…

OOPOEH Peter: “Dankzij mijn oppashond stotter ik nu minder”

OOPOEH Peter (73) uit Den Haag: “Na bijna vier jaar kan ik echt zeggen dat Bauke en ik dikke maatjes zijn. Ik haal hem elke woensdag op en dan wandelen naar huis, naar mijn vrouw. Zij is ook dol op Bauke, maar ik ben degene die het meeste met hem loopt. Op woensdag is het echt Bauke-dag en wordt hij natuurlijk een beetje extra verwend. Soms heeft hij het zo naar z’n zin bij ons, dat we het baasje bellen dat hij pas na het eten weer thuis komt.  Verder lezen…

Baasje Jacinta: “De hele dag aandacht, wat kan een hond zich nog meer wensen?”

Baasje Jacinta: “Tommy was nog maar een paar maanden oud toen we een oppas zochten. Een hondencrèche leek ons niet ideaal, want Tommy is nogal schichtig. Toen kwamen we terecht bij Stichting OOPOEH. Gelijk bij de eerste kennismaking met Gerda wist ik dat het goed zat. Zij is een hele leuke, enthousiaste vrouw en wilde graag zo snel mogelijk met het oppassen beginnen.  Dat vond ik een goed teken. Inmiddels is Tommy twee dagen in de week bij Gerda en mag hij zelfs in bed slapen! Na de oppasdagen is Tommy helemaal uitgeteld van alle leuke dingen die hij met Gerda heeft gedaan. Als oppas heeft Gerda ook een belangrijke rol gespeeld in het opvoeden van Tommy, want het was natuurlijk nog een jong hondje. Ze heeft heel erg geholpen hem socialer te maken door lekker met hem op pad te gaan. En hij krijgt de hele dag aandacht, wat kan een hond zich nou nog meer wensen? Ze stuurt me ook leuke appjes met wat ze aan het doen zijn samen en ik stuur ook regelmatig een gekke foto van Tommy. We zijn allebei dol op hem en dat schept een band. Laatst heeft ze door een vakantie een paar weken niet opgepast en ze vertelde dat ze Tommy echt had gemist. Gelukkig hoeven ze elkaar zelden te missen, want ik breng Tommy af en toe nog eens een dagje extra of ze past op als we een weekendje weggaan. Gerda is daar heel erg flexibel in. We zijn echt gezegend met Gerda als OOPOEH!”
Verder lezen…

OOPOEH Bert: ‘Een hond is een uitstekende stok achter de deur. Je móet eruit’

OOPOEH Bert (82) uit Zutphen: “Toen onze laatste hond overleed was ik 80 jaar. Baloeh was een golden retriever en het was een groot gemis toen ze overleed. Honden zijn bij ons altijd een onderdeel geweest van het gezin. Maar onze honden werden allemaal dertien of veertien jaar oud en we wilden niet dat een nieuwe hond ons zou overleven. Het was dan ook heel bijzonder dat we al snel na onze aanmelding bij Stichting OOPOEH benaderd werden door Cocky en haar hond Malu. We kenden elkaar toevallig al uit de buurt, omdat we Cocky en Malu al een paar keer hadden ontmoet toen onze eigen hond Baloeh nog leefde.  Verder lezen…

OOPOEH Marcella: “Die dag met Pepito zou ik voor geen goud willen missen”

OOPOEH Marcella (70) uit Utrecht: “De eerste keer dat ik Pepito zag, wist ik gelijk dat we het heel gezellig zouden gaan krijgen samen. Nadat ik telefonisch contact had gehad met z’n baasje Kim, ging ik even kennismaken met Pepito. Ze waren allebei gelijk zo ontzettend enthousiast en vol vertrouwen! Ik denk dat Pepito aanvoelde dat ik een echte hondenliefhebber ben. Vanaf de eerste keer oppassen zijn we zo dol op elkaar. Dat is zo leuk om te zien joh, als ik hem thuis op kom halen dan springt hij met zijn korte pootjes zo anderhalve meter de lucht in van enthousiasme. Zijn kleine witte staartje zwiept dan als een propellertje in het rond. Daar word ik zo blij van! Daar doe ik het voor. En ik doe z’n baasje er een plezier mee, dat is een hele leuke, hardwerkende meid en zij is blij dat ik even lekker met haar hondje naar buiten ga zodat zij kan werken.  Verder lezen…

Baasje Jeannette: “Als we bij Ali de straat inrijden veert Beer al op’

OOPOEH Ali (77) uit Almere: “Toen mijn man overleed, en een half jaar later mijn hond, vroeg ik me af of ik zelf weer aan een hond zou willen beginnen. Het is zo gezellig, maar het neemt ook veel verplichtingen met zich mee. Toen ik in de krant een artikeltje las over OOPOEH heb ik me aangemeld. Nu heb ik wel een hond, maar kan ik de weekenden mijn eigen gang gaan.  Verder lezen…

OOPOEH Liesbeth: “Het is een geweldige uitkomst om zo toch een beest te hebben”

‘Het is een geweldige uitkomst’, zegt Liesbeth, ‘om zowel honden meer aandacht te geven en senioren de gelegenheid te bieden om toch een eigen beest te hebben.’  Zo voelt Liesbeth het. Duuk, een lieve jonge labradoodle, komt op dinsdag. Omdat Liesbeth zich al verheugt van te voren, tijdens en na deze dag, is het alsof Duuk altijd bij haar is. Overigens, die mazzelaar Duuk, mag ook weleens meerdere dagen bij haar zijn. Als zijn bazen Mirjam en Gery op vakantie zijn.  Verder lezen…

Baasje Inge: ‘Ik prijs onszelf zo gelukkig dat we al 8,5 jaar zo’n fijne match met Marleen hebben.’

Twee keer per week past Marleen Stolk (73) op haar oppashond Ruben. En dat al acht en half jaar lang! Bij Marleen krijgt Ruben alle aandacht. Bij Marleen voelt Ruben zich helemaal veilig en vertrouwd.

OOPOEH Marleen:
‘In 2011 overleed mijn man. Ik wilde structuur houden in mijn leven en nam me voor om elke dag een activiteit te ondernemen. Toen zag ik op RTL nieuws een item over Stichting OOPOEH. Zo kwam Ruben 8,5 jaar geleden in mijn leven. Precies op het goede moment! We hadden direct een klik. Ruben is zo leuk, lief en aanhankelijk. We hebben echt een heel bijzondere band en hij is hier helemaal thuis. Ruben brengt mij een stukje structuur, gezelligheid en beweging. En heel veel liefde want Ruben wil het liefst de hele dag met je knuffelen. Ik doe het oppassen dus ook echt voor mezelf. Die beweging is goed voor me. En het is heerlijk om zoveel liefde te mogen geven en te ontvangen. En tijdens de lockdown was ik al helemaal blij dat ik Ruben had. Want dat was best eenzaam als alleenstaande oudere. Ook mijn kleinkinderen mocht ik niet meer zien. Vreselijk gewoon. Ruben heeft mij er echt doorheen geholpen.  Verder lezen…