Succesverhalen

Baasje Inge: ‘Ik prijs onszelf zo gelukkig dat we al 8,5 jaar zo’n fijne match met Marleen hebben. Bij Marleen krijgt Ruben alle liefde die hij nodig heeft.”

Twee keer per week past Marleen Stolk (73) op haar oppashond Ruben. En dat al acht en half jaar lang! Bij Marleen krijgt Ruben alle aandacht. Bij Marleen voelt Ruben zich helemaal veilig en vertrouwd.

OOPOEH Marleen:
‘In 2011 overleed mijn man. Ik wilde structuur houden in mijn leven en nam me voor om elke dag een activiteit te ondernemen. Toen zag ik op RTL nieuws een item over Stichting OOPOEH. Zo kwam Ruben 8,5 jaar geleden in mijn leven. Precies op het goede moment! We hadden direct een klik. Ruben is zo leuk, lief en aanhankelijk. We hebben echt een heel bijzondere band en hij is hier helemaal thuis. Ruben brengt mij een stukje structuur, gezelligheid en beweging. En heel veel liefde want Ruben wil het liefst de hele dag met je knuffelen. Ik doe het oppassen dus ook echt voor mezelf. Die beweging is goed voor me. En het is heerlijk om zoveel liefde te mogen geven en te ontvangen. En tijdens de lockdown was ik al helemaal blij dat ik Ruben had. Want dat was best eenzaam als alleenstaande oudere. Ook mijn kleinkinderen mocht ik niet meer zien. Vreselijk gewoon. Ruben heeft mij er echt doorheen geholpen. Verder lezen…

OOPOEH An: “Iedereen praat ineens met je als je een hondje hebt”

OOPOEH An (84) uit Krommenie: “Toen mijn laatste hond overleed was ik 83. Mijn man was kort daarvoor overleden en ik vind je een dier alleen moet nemen als je er voor kunt blijven zorgen. Op mijn leeftijd weet je nooit wat er gebeurt. Maar het gemis van een hondje was erg groot, en ik ging zonder hondje niet naar het park. Sinds ik op Vicky pas geniet ik weer van de gezelligheid zoals alleen een hond je die kan geven. Als ik ga eten, komt ze gezellig naast me liggen. Het is zo’n schat van een hond. Gelukkig is Vicky altijd blij me te zien. Vanachter het gordijn zie ik hoe ze voor Renate uitloopt naar mijn voordeur. Verder lezen…

OOPOEH Peter: “Dankzij mijn oppashond stotter ik nu minder”

OOPOEH Peter (73) uit Den Haag: “Na bijna vier jaar kan ik echt zeggen dat Bauke en ik dikke maatjes zijn. Ik haal hem elke woensdag op en dan wandelen naar huis, naar mijn vrouw. Zij is ook dol op Bauke, maar ik ben degene die het meeste met hem loopt. Op woensdag is het echt Bauke-dag en wordt hij natuurlijk een beetje extra verwend. Soms heeft hij het zo naar z’n zin bij ons, dat we het baasje bellen dat hij pas na het eten weer thuis komt. Verder lezen…

Baasje Jacinta: “De hele dag aandacht, wat kan een hond zich nog meer wensen?”

Baasje Jacinta: “Tommy was nog maar een paar maanden oud toen we een oppas zochten. Een hondencrèche leek ons niet ideaal, want Tommy is nogal schichtig. Toen kwamen we terecht bij Stichting OOPOEH. Gelijk bij de eerste kennismaking met Gerda wist ik dat het goed zat. Zij is een hele leuke, enthousiaste vrouw en wilde graag zo snel mogelijk met het oppassen beginnen. Dat vond ik een goed teken. Inmiddels is Tommy twee dagen in de week bij Gerda en mag hij zelfs in bed slapen! Na de oppasdagen is Tommy helemaal uitgeteld van alle leuke dingen die hij met Gerda heeft gedaan. Als oppas heeft Gerda ook een belangrijke rol gespeeld in het opvoeden van Tommy, want het was natuurlijk nog een jong hondje. Ze heeft heel erg geholpen hem socialer te maken door lekker met hem op pad te gaan. En hij krijgt de hele dag aandacht, wat kan een hond zich nou nog meer wensen? Ze stuurt me ook leuke appjes met wat ze aan het doen zijn samen en ik stuur ook regelmatig een gekke foto van Tommy. We zijn allebei dol op hem en dat schept een band. Laatst heeft ze door een vakantie een paar weken niet opgepast en ze vertelde dat ze Tommy echt had gemist. Gelukkig hoeven ze elkaar zelden te missen, want ik breng Tommy af en toe nog eens een dagje extra of ze past op als we een weekendje weggaan. Gerda is daar heel erg flexibel in. We zijn echt gezegend met Gerda als OOPOEH!”
Verder lezen…

OOPOEH Bert: ‘Een hond is een uitstekende stok achter de deur. Je móet eruit’

OOPOEH Bert (82) uit Zutphen: “Toen onze laatste hond overleed was ik 80 jaar. Baloeh was een golden retriever en het was een groot gemis toen ze overleed. Honden zijn bij ons altijd een onderdeel geweest van het gezin. Maar onze honden werden allemaal dertien of veertien jaar oud en we wilden niet dat een nieuwe hond ons zou overleven. Het was dan ook heel bijzonder dat we al snel na onze aanmelding bij Stichting OOPOEH benaderd werden door Cocky en haar hond Malu. We kenden elkaar toevallig al uit de buurt, omdat we Cocky en Malu al een paar keer hadden ontmoet toen onze eigen hond Baloeh nog leefde. Verder lezen…

OOPOEH Marcella: “Die dag met Pepito zou ik voor geen goud willen missen”

OOPOEH Marcella (70) uit Utrecht: “De eerste keer dat ik Pepito zag, wist ik gelijk dat we het heel gezellig zouden gaan krijgen samen. Nadat ik telefonisch contact had gehad met z’n baasje Kim, ging ik even kennismaken met Pepito. Ze waren allebei gelijk zo ontzettend enthousiast en vol vertrouwen! Ik denk dat Pepito aanvoelde dat ik een echte hondenliefhebber ben. Vanaf de eerste keer oppassen zijn we zo dol op elkaar. Dat is zo leuk om te zien joh, als ik hem thuis op kom halen dan springt hij met zijn korte pootjes zo anderhalve meter de lucht in van enthousiasme. Zijn kleine witte staartje zwiept dan als een propellertje in het rond. Daar word ik zo blij van! Daar doe ik het voor. En ik doe z’n baasje er een plezier mee, dat is een hele leuke, hardwerkende meid en zij is blij dat ik even lekker met haar hondje naar buiten ga zodat zij kan werken. Verder lezen…

Baasje Jeannette: “Als we bij Ali de straat inrijden veert Beer al op’

OOPOEH Ali (77) uit Almere: “Toen mijn man overleed, en een half jaar later mijn hond, vroeg ik me af of ik zelf weer aan een hond zou willen beginnen. Het is zo gezellig, maar het neemt ook veel verplichtingen met zich mee. Toen ik in de krant een artikeltje las over OOPOEH heb ik me aangemeld. Nu heb ik wel een hond, maar kan ik de weekenden mijn eigen gang gaan. Verder lezen…

OOPOEH Liesbeth: “Het is een geweldige uitkomst om zo toch een beest te hebben”

‘Het is een geweldige uitkomst’, zegt Liesbeth, ‘om zowel honden meer aandacht te geven en senioren de gelegenheid te bieden om toch een eigen beest te hebben.’ Zo voelt Liesbeth het. Duuk, een lieve jonge labradoodle, komt op dinsdag. Omdat Liesbeth zich al verheugt van te voren, tijdens en na deze dag, is het alsof Duuk altijd bij haar is. Overigens, die mazzelaar Duuk, mag ook weleens meerdere dagen bij haar zijn. Als zijn bazen Mirjam en Gery op vakantie zijn. Verder lezen…

OOPOEH Marga: ‘Aan het eind van de dag zijn we allebei moe van al die leuke dingen’

OOPOEH Marga: “Ik ben met honden opgegroeid maar mijn man was geen honden gewend. Toen ik me aan het oriënteren was voor wat vrijwilligerswerk kwam ik Stichting OOPOEH tegen. Mijn man was net met pensioen en een oppashondje leek me een mooie manier om weer te genieten van een hond. Al gauw maakten we kennis met Wendela en Angelo en sindsdien komt hij elke dinsdag bij ons. Ik kijk elke week uit naar de oppasdag. Het is zo’n ontzettend lief en toegankelijk hondje! Met Angelo aan je zijde heb je veel aanspraak op straat. Het is een heel klein, grappig hondje en dat trekt veel bekijks. Niet alleen van kinderen, in de bouwmarkt wilde ook een groepje stoere bouwvakkers hem gelijk aaien. Verder lezen…

Baasje Sylvia: ‘Als wij op vakantie gaan heeft Sissy ook vakantie. Bij OOPOEH Betsy!’

OOPOEH Betsy: “In dezelfde week dat ik met pensioen ging overleed mijn hond. Ik wist niet dat verdriet zo groot kan zijn. Ik begreep ineens wat het betekent om iemand te verliezen waar je immens veel van houdt. Omdat ik acteer- en figureerwerk doe past een eigen hond niet in mijn leven. Als ik echt oud ben en achter een rollator loop wil ik wel weer een oud hondje dat met me meeloopt, maar nu geniet ik van de vrijheid die ik heb. Maar als hondenliefhebber kan ik tòch niet zonder hond. Verder lezen…