Succesverhalen

OOPOEH Thès: “Alfie komt morgen, leuk!”

          OOPOEH Thès: “Tot mijn twaalfde had ik een hond en tot vijftien jaar geleden had ik twee katten. Ik wilde niet meer aan een huisdier beginnen maar ik ben dol op honden en moet mijn liefde kwijt. Een vriend attendeerde me op het bestaan van stichting OOPOEH en daar heb ik me ingeschreven. Na een week of drie kwam er een eerste reactie van mensen die een oppas zochten voor hun sint-bernard. Ik woon driehoog en dat leek me niet zo’n goed idee. Weer drie weken later nam Irma contact met me op. Op dinsdag dronken we een kopje thee en op vrijdag paste ik voor het eerste op Alf. Dat ging hartstikke goed, al heeft het wel even geduurd voordat ik hem los durfde te laten. Na vier keer zei Irma: ‘Doe het nou maar, mijn zegen heb je.’ En inderdaad, Alfie bleef keurig bij me in de buurt.

Ik heb een heel goede verstandhouding met Irma en ik ga ook wel eens bij haar eten. We zijn allebei flexibel en als het een keer niet uitkomt om op te passen, is dat geen probleem.

Ik kijk elke week uit naar de komst van Alf. Op donderdag denk ik: Alfie komt morgen, leuk! Ik vind het heerlijk om met Alfie te wandelen maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ook blij ben als hij weer wordt opgehaald aan het einde van de middag. Eén dag in de week is precies goed voor me.”

‘Ze past zo goed bij hem!’

          Baasje Irma: “Een hond stond altijd bovenaan mijn verlanglijstje maar ik kreeg er nooit één. Alf is onze allereerste hond. Ik wilde zelf natuurlijk graag een hond, maar ik vond het ook leuk voor onze zoon Yan. Hij is enig kind en als ouders heb je dan toch soms het gevoel dat je met z’n tweeën naar je kind zit te staren. Alf doorbreekt dat gevoel en is een maatje voor Yan. Hij laat hem af en toe uit en als hij televisie kijkt komt Alf gezellig naast hem op de bank zitten.

In het begin nam ik Alf mee naar mijn werk, maar daar misdroeg hij zich en dus ging ik op zoek naar een andere oplossing. Op het uitlaatveld werd ik gewezen op het bestaan van stichting OOPOEH. Ik schreef me in en een paar weken later gingen Alf en ik samen op bezoek bij Thès. Ik zag meteen dat ze Alf leuk vond en we maakten meteen een afspraak voor een eerste oppasdag. De eerste paar keer bracht ik Alf naar binnen en trok dan snel de deur achter me dicht omdat hij het best lastig vond dat ik vertrok. Tegenwoordig kijkt hij me aan met een ‘Ga je nou eindelijk weg’-blik als ik te lang met Thès in de deuropening sta te kletsen.

Thès is sociaal, kordaat en flexibel. Ze heeft een heel goede invloed op Alf, vindt zijn karakter leuk en ze kan hem aan. Bij een pittige hond hoort een pittige OOPOEH. Ik heb het echt getroffen met Thès!”

Barbara Scholten is in het dagelijks leven kinderboekenschrijfster. Voor Stichting OOPOEH schrijft ze succesverhalen over de bijzondere band tussen OOPOEH’s, baasjes en huisdieren.

OOPOEH Else: “OOPOEH zijn is een geweldige oplossing”

OOPOEH Else: “Een eigen hond was altijd een stille wens van me, maar omdat mijn man en ik allebei werkten, was dat niet mogelijk. Dat verlangen naar een eigen hond loste ik op door in de vakantieperiodes op het hondje van de buren te passen en katten en konijnen als huisdier te nemen. Nadat ik mijn baan verloor had ik tijd en ruimte voor een hond maar mijn man zag dat toch anders: hij wilde die gebondenheid niet.
Op de 50PlusBeurs in Utrecht liep ik langs de stand van stichting OOPOEH, ik liet me informeren over de mogelijkheden en besloot me in te schrijven. Als snel nam er een mevrouw contact met me op maar haar hond hield helaas niet van katten dus dat ging niet door. Daarna was daar Jacqueline met Jottum. We hadden mailcontact, ze kwamen langs en maakten een eerste afspraak voor een oppasdag. Jottum is een vreselijk leuk beest dat een en al vriendelijkheid uitstraalt dus ik was meteen verkocht. Ik vind het heerlijk om met hem te wandelen en ik maak kletspraatjes met mensen uit de buurt met wie ik anders geen contact zou hebben. 
Voor mensen die ooit een hond hebben gehad maar niet aan een nieuw dier willen beginnen, is dit een geweldige oplossing. Je hebt de gezelligheid van een huisdier, moet naar buiten om te wandelen, ook als het geen mooi weer is, en je hebt veel beter contact met de buurt.”

‘Geweldig dat er OOPOEH-uitjes worden georganiseerd!’

Baasje Jacqueline: “In het verleden ging Jottum naar een oppasgezin maar toen ik verhuisde moest ik op zoek naar een ander oppasadres. Omdat Jottum meer van mensen houdt dan van honden, vond ik een opvang met andere honden of een uitlaatservice een minder goede optie. Ik struinde het internet af op zoek naar een oppas voor mijn huisdier en kwam bij stichting OOPOEH terecht. Ik zag dat Else in een dorp in de buurt woonde en één dag per week op een hond wilde passen. Ik nam contact op met stichting OOPOEH en vanaf dat moment ging het razendsnel.
Jottum en ik zijn bij Else langsgegaan en ik wist meteen dat het goed was. Jottum zag het ook zitten, hij is flexibel en gewend aan andere ‘baasjes’. Else heeft een dagje proef gedraaid en dat ging heel erg goed. Sindsdien past ze elke donderdag op Jottum. Als ik hem ‘s ochtends bij Else breng staat hij kwispelend voor de deur en aan het einde van de dag haal ik een uitgelaten en vrolijke hond op. Sinds twee maanden gaat Jottum ook een dag in de week naar een andere OOPOEH hier in de buurt. 
Stichting OOPOEH is een geweldig concept. Wat ik ontzettend leuk vind, is dat ze ook nog uitjes organiseert voor al haar OOPOEH’s.”

Foto: Esther van der Linden 

OOPOEH Olga: “Ik heb het erg getroffen, zowel met Fien als met de baasjes.”

OOPOEH Olga: “Fien is echt een superhond. Ze is lekker lief en rustig. Vast en zeker afgekeken van het baasje. Baasje Paul helpt mij namelijk regelmatig ook met wat dingetjes op de computer bijvoorbeeld als ik iets moet bestellen op het internet. En af en toe neem ik dan wat melkchocolade voor hem mee, dat vindt hij lekker. Ik heb het erg getroffen, zowel met Fien als met de baasjes! Ik ben daarom ook ambassadeur van Stichting OOPOEH, soms loop ik nog weleens bij de dierenarts naar binnen en daar leg ik dan wat foldertjes neer. Misschien dat ik dan nog wat andere mensen blij kan maken. Je weet maar nooit”.

Baasje Lisanne: “Fien heeft een spannend verleden”, vertelt baasje Lisanne, “ze heeft in haar jonge jaartjes op straat geleefd. Om deze reden waren we ook op zoek naar een soort co-ouderschap. We zochten iemand die het leuk vond om ons wat te helpen met de opvoeding van Fien. Tijdens de kennismaking ging Fien op de bank liggen en legde toen haar hoofdje op het dijbeen van Olga. Dat was voor mij het moment dat ik wist dat we bij Olga aan het goede adres waren. Die twee zijn gek op elkaar, inmiddels zijn we alweer twee jaar gematched!”

—-
Onze vrijwilliger Tobias laat u graag zien hoe leuk en waardevol een mooie match kan zijn. Hij schreef bovenstaand succesverhaal. Dit is alweer het laatste succesverhaal van Tobias, de volgende verhalen worden geschreven door Barbara.

OOPOOEH Trees: “Ik krijg zoveel energie van dat hondje. “

‘Ik heb echt mazzel met die twee dames!’

Baasje Rommie: “Ik wilde mijn hele leven al graag een hond maar ik wist ook dat een hond “gedoe” is en er was altijd een reden om het niet te doen. Toen er kinderen kwamen vond ik dat een goed moment om ook een hond te nemen. Mijn zus vertelde me dat haar hond puppy’s kreeg en vroeg me of ik er ééntje uit het nest wilde hebben. Nadat ik volmondig ja had gezegd, dacht ik: hoe organiseer ik dit?
Bij de dierenarts zag ik een poster van stichting OOPOEH hangen en ik schreef me meteen in. Maar dat betekende natuurlijk niet dat ik de volgende dag een oppas had voor mijn hond DJ. In het begin heb ik verschillende oppassen gehad en na een half jaar was daar opeens Trees. Ze komt op maandag naar ons huis om DJ uit te laten en de kat een knuffel te geven. Niet veel later kwam ik in contact met Hanna. Ook via stichting OOPOEH. Ze haalt DJ op dinsdag en donderdag op en past ook op als we op vakantie zijn. Laatst heb ik ze allebei op de koffie uitgenodigd. Ik heb echt mazzel met die twee dames! Ze zijn leuk, lief en ik vertrouw ze volledig.”

‘Het is een goed gevoel om bij stichting OOPOEH te horen!’

OOPOEH Hanna: “ Een vriendin liet me een artikel over OOPOEH in een tijdschrift lezen. Een eigen hond is mijn liefste wens, maar ik ben tweeënzeventig en durf het niet meer aan. Stel nou dat ik er opeens niet meer ben, wie zorgt er dan voor mijn hond? Dus toen ik dat artikel las, ben ik er meteen achteraan gegaan. Ik was een van de eerste OOPOEH’s en het is nog steeds een goed gevoel om daar bij te horen.
Mijn eerste oppashond was een Franse buldog en nu pas ik alweer ruim twee jaar op DJ. Rond tienen ga ik met het openbaar vervoer naar Rommie’s huis om DJ op te halen en dan wandel ik met haar terug. Iedereen in het park is dol op haar. Het is een buitengewoon lief beest met een pittig karakter. De sleutelhanger van stichting OOPOEH zit aan mijn sleutelbos en die laat ik trots zien als ik vertel over mijn oppashond. Ik maak graag reclame, ik vind het zo’n geweldig initiatief.
Als Rommie DJ komt halen rond half zes, maakt ze nog altijd even een praatje. Ik ga ook wel eens koffie bij haar drinken, samen met mijn collega-OOPOEH Trees.”

‘Ik krijg energie van dat hondje!’

OOPOEH Trees: “Via een vriend ben ik bij stichting OOPOEH terecht gekomen. Hij dacht dat het wel iets voor mij was en dat was het zeker. Het eerste huisdier waar ik een match mee had was een hond maar dat ging niet goed. Het arme beest had een groot gezwel. Daarna paste ik op vijf katten die allemaal iets mankeerden. De een had drie poten en de ander één oog maar ik heb ze alle vijf met veel plezier verzorgd. Als je na een paar keer merkt dat je het vertrouwen van die katten hebt gewonnen, geeft dat geweldige voldoening.
Sinds twee jaar pas ik elke maandag op DJ. Wandelen is altijd mijn sport geweest en wandelen met DJ is nog leuker. Ik krijg zoveel energie van dat hondje.
Als ik langs het buurthuis loop, kijk ik altijd even of er affiches van OOPOEH hangen, want het is zo’n geweldige stichting.”

—
Barbara Scholten is in het dagelijks leven kinderboekenschrijfster. Voor Stichting OOPOEH schrijft ze succesverhalen over de bijzondere band tussen OOPOEH’s, baasjes en huisdieren.

OOPOEH Fien: “Elke keer als ik haar zie, word ik blij!”

‘Elke keer als ik haar zie, word ik blij!’

OOPOEH Fien (74 jaar): “Eerst overleed mijn man en een jaar later onze Duitse herder. Ik ging nauwelijks nog naar buiten en als ik een ommetje maakte, dacht ik: ‘Wat doe ik hier?’. Wandelen zonder hond voelde niet goed maar aan een nieuwe herder wilde ik niet beginnen. Ik heb geen rijbewijs en als ik een weekend weg zou gaan, zou ik de hond mee moeten nemen in de trein. En ook het laatste slingertje in de avond zag ik niet zitten.
Mijn dochter las een advertentie van stichting OOPOEH. Ze dacht dat een oppashond een goede oplossing voor me zou zijn. Ik schreef me in en vier dagen later zaten er twee onbekenden met een pup in mijn woonkamer. Ik wist meteen dat het goed was.
Dat Pip nog jong was zag ik niet als een probleem. Ik wilde het gewoon proberen en hoopte dat het goed zou gaan. Inmiddels pas ik al drie jaar op Pip. Elke keer als ik haar zie, word ik blij. Soms blijft ze een nachtje logeren en dan leg ik een sprei bij het bed waar ze op mag liggen. Als ik ’s ochtends wakker word, ligt ze meestal tegen me aan op bed. ‘Ach toe maar,’ denk ik dan.”

‘Fien blij, Pip blij, wij blij!’

Baasje Annemiek: “Drie jaar geleden waren wij op zoek naar een oppas voor onze Pip die toen nog een pup was. Ik plaatste een oproep op de site van stichting OOPOEH maar had niet verwacht dat er iemand zou reageren. Welke oudere wil er nou op een puppy van een paar maanden passen. Toch kwam er heel snel een reactie van Fien. We belden, maakten een afspraak en in no-time hadden we een match.
Pip gaat drie keer per week naar Fien en af en toe blijft ze een nachtje logeren. Pip rent over de galerij van de flat naar de deur toe en heeft het heel erg naar haar zin. Fien spreekt haar oude hondenvrienden weer regelmatig en wij zijn hartstikke blij met Fien als OOPOEH. Dit is een echte succesmatch.
Pip heeft een keer een nestje gehad en toen kwam Fien bij ons oppassen. Dat vond ze geen probleem, ze is heel flexibel. Ze komt wel vaker bij ons thuis voor een kopje koffie. Laatst was mijn dochter jarig en dan is ze ook van de partij. We hebben een kleine familie en vinden het hartstikke leuk om er een oma bij te hebben.”

—
Barbara Scholten is in het dagelijks leven kinderboekenschrijfster. Voor Stichting OOPOEH schrijft ze succesverhalen over de bijzondere band tussen OOPOEH’s, baasjes en huisdieren.

OOPOEH Maria: “Skyler en ik zijn vanaf het eerste moment al maatjes”

Baasje Barbara: “Onze hond Skyler is bij Maria helemaal in zijn nopjes. Ze had bij OOPOEH al snel haar eigen mandje, haar eigen riempje en haar eigen bakje. Zelfs haar eigen speciale stoel! En haar eigen gewoontes niet te vergeten. Leuk, hè? Ik kan de eerste ontmoeting nog wel goed voor de geest halen. We spraken af en bij de kennismaking zag ik een hele lieve, warme en zorgzame vrouw samen met mijn hond. Skyler was toen nog maar een pup. Die twee waren meteen helemaal idolaat van elkaar. Het drooghouden voor Skyler wilde niet helemaal lukken als je begrijpt wat ik bedoel.”

OOPOEH Maria: “Het klikte meteen van alle kanten. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat we vanaf het eerste moment al maatjes waren. We wandelen veel. Dan neem ik de tennisbal mee. Die heb ik dan ergens in mijn zak verborgen gehouden. Niet dat ze dat dan niet weet, maar toch. Ik vind het altijd wel een mooi en typisch moment als die bal dan tevoorschijn komt en Skyler lekker achter de bal aan kan hollen. Ik ben zo blij dat iemand mij geattendeerd heeft op de stichting OOPOEH. En al helemaal toevallig dat er dan ook net een Cocker Spaniel woont in Delden.”

Dit succesverhaal in geschreven door onze vrijwilliger Tobias.

Baasje Bea: “OOPOEH Elke voegt waarde toe aan ons leven, we zijn heel blij met haar!”

Baasje Bea: “OOPOEH Elke voegt waarde toe aan ons leven!”

Bea: “We zijn lid van de wandelclub en in het weekend maken we graag lange wandeltochten. We namen onze hond Toos altijd mee maar op een gegeven moment kreeg ze hartklachten. De dierenarts heeft haar onderzocht en Toos mocht absoluut niet meer mee op pad. Elke inspanning was teveel voor haar dus een pension met andere honden was ook geen optie. ‘Wat doen we nu?’ zeiden mijn man en ik tegen elkaar.
Via stichting OOPOEH gingen we op zoek naar een geschikte oppas voor Toos. We wisten dat het niet makkelijk zou worden want Toos is een hond met gebruiksaanwijzing. Ze slikt medicijnen, heeft verlatingsangst en mag maar heel kleine stukjes wandelen. En juist dat laatste vinden veel mensen leuk.
We kwamen in contact met Elke, ze had ervaring met honden en is zelf minder goed ter been. Haar scootmobiel brengt haar echter overal. We hoopten dat Toos bij Elke op haar plek zou zijn en dat Elke zou genieten van Toos’ gezelschap. Elke moest wel even wennen aan Toos, maar het gaat nu heel erg goed. Toos loopt goed mee naast de scootmobiel en bij langere stukken mag ze meerijden. In het begin zei Elke vaak ‘ja’ als we haar vroegen om op te passen, ook als het slecht weer was en ze er eigenlijk tegenop zag om naar buiten te gaan. We hebben duidelijk aangegeven dat wandelen een hobby van ons is en dat ze gewoon ‘nee’ mag zeggen als het haar niet uitkomt. Dat doet ze nu ook. Elke past al bijna een jaar op Toos en ze voegt echt waarde toe aan ons leven. We zijn erg blij met haar!”

OOPOEH Elke: “Toos vindt dat de scootmobiel van haar is!”

Elke: “Toen ik 53 was overleed mijn man en vier weken later had ik een pup in huis. Die hond heb ik 15 jaar gehad. Toen hij oud was en ik afscheid van hem had genomen vond ik het onverantwoord om aan een nieuwe huisdier te beginnen. Mijn gezondheid ging achteruit en ik zou het verschrikkelijk vinden als ik een huisdier na een jaar weg zou moeten doen omdat ik er niet meer voor kon zorgen.
Via mijn fysiotherapeut kwam ik in contact met stichting OOPOEH. Ik heb eerst twee jaar op een andere hond gepast. Haar baasjes gingen helaas verhuizen en zo kwam Toos in mijn leven. In het begin moest ik wel even wennen want Toos kan niet goed alleen thuis blijven, dan blaft ze de hele boel bij elkaar. Nu ik dat weet, plan ik mijn dagen anders in en zorg ik dat ik niet meer weg hoef als Toos er is.
Ik kijk uit naar de zaterdagen als Toos komt. Meestal wordt ze tussen 8 en 9 gebracht en aan het einde van de middag weer opgehaald. Als ik met mijn scootmobiel naar de weilanden rijd, mag Toos op de trede bij mijn voeten zitten. Laatst wilde een andere hond ook even bij me komen zitten, maar dat ging niet door. Toos vindt dat de scootmobiel van haar is en dat liet ze duidelijk merken.”

—
Barbara Scholten is in het dagelijks leven kinderboekenschrijfster. Voor Stichting OOPOEH schrijft ze sinds de zomer succesverhalen over de bijzondere band tussen OOPOEH’s, baasjes en huisdieren.

OOPOEH Ali: “Beertje is een ideale oppashond”

Hij blaft niet, hij trekt niet en hij luistert goed. Het klinkt als een ideale omschrijving van een hond. Voor OOPOEH Ali is het wekelijkse kost. Elke dinsdag, woensdag en donderdag komt Beertje langs. “Hij mag dan lekker los lopen, dan kunnen we beiden ons eigen tempo aanhouden. Ik heb zelf altijd honden gehad en dan was het soms best lastig om ergens naartoe te gaan want de hond kan natuurlijk niet altijd mee, als OOPOEH is dat veel gemakkelijker want de hond is er niet elke dag.”

Ook Baasje Jeannette is erg tevreden. “Beertje zit vaak bij de dierenambulance. Ali is daar namelijk vrijwilligster. Soms haal ik Beertje daar dan ook op. Dat is eigenlijk best leuk, want dat is zo’n plek waar je zelf niet zo snel komt.” Verder is Jeannette vol lof over Ali: “Ze is erg betrouwbaar. Het is goed afspraken met haar maken. Daarnaast heb ik veel steun aan haar gehad. Ook in de periodes dat ik het zelf wat moeilijker had. En ook Beertje is erg blij met haar. Ik kan zien dat ze een klik hebben. Ze krijgt daar ook lekker de aandacht. Soms staat Beertje mij aan te kijken als ik weer weg wil: “Zoek het maar eventjes uit, ik blijf bij Ali!”, zie ik haar dan denken.”

OOPOEH Ali vindt dat ze flink wordt verwend door baasje Jeannette. Ze heeft ooit zelfs op één dag twee cadeaus gekregen. Ali: “Jeannette had een cadeaubon voor me meegenomen. Wat leuk, dacht ik, voor m’n verjaardag. Maar Jeannette wist helemaal niet dat ik jarig was. Toen ze het hoorde kwam ze even later òòk met een mooie bos bloemen aan. Die waren speciaal voor mijn verjaardag. We hebben het erg getroffen met deze match.”

—

Onze vrijwilliger Tobias laat u graag zien hoe leuk en waardevol een mooie match kan zijn. Hij schreef bovenstaand succesverhaal.

OOPOEH Jan: “Ik heb zelden zo’n lieve hond meegemaakt”

OOPOEH Jan woont in Druten, een plaatsje in de provincie Gelderland. Hij houdt erg van koken, wandelen en schrijven. Daarnaast is hij een fanatiek grootvader van vijf kleinkinderen. Sinds kort is hij met pensioen. “Ik was op zoek naar een dagbesteding en per toeval kwam ik terecht bij stichting OOPOEH. Ik heb mij toen ingeschreven via de website met de verwachting dat het toch niet zou lukken. Hoe groot zou die kans nou zijn in Druten? Maar goed, dacht ik: niet geschoten is altijd mis. En toen kreeg ik ineens een aanvraag van Anja, het baasje van Beau! Ik vond het zo’n toeval. Nog steeds eigenlijk.”

Jan: “Ik heb veel honden gehad, maar zelden zo’n lieve hond meegemaakt”, vertelt Jan, de OOPOEH van Golden Retriever Beau. “Ik denk Beau het ook leuk vindt om te komen, ik vind het namelijk niet erg om haar te kammen. En dat vindt ze heerlijk! Ik kan wel zeggen dat we in korte tijd goede maatjes zijn geworden.”

Ook Anja is hartstikke blij met de match: “Jan is een vriendelijke dierenvriend, dat kon ik direct zien. Die twee hadden vanaf het eerste moment een klik. Zonder twijfel. Bij de eerste kennismaking was hij gelijk op Beau gericht. ‘Dit wordt mijn nieuwe maatje’, dat is wat zijn ogen spraken. Dat geeft mij als baasje veel vertrouwen. Aan het eind van de dag gaan we meestal nog even zitten en spreken we nog even de dag door.”

Jan: “OOPOEH werkt dus ook buiten de Randstad. Kijk naar ons, wij zijn het bewijs. Dus als je twijfelt, probeer het eens en kijk wat de mogelijkheden zijn. Misschien heb je straks ook zo’n lieve hond, net zoals ik.”

—
Onze vrijwilliger Tobias laat u graag zien hoe leuk en waardevol een mooie match kan zijn. Hij schreef bovenstaand succesverhaal.

OOPOEH Jacqueline: “Ik heb door het wandelen met Fien een nieuwe vriendin ontmoet.”

Al vanaf de eerste kennismaking had ze een kwispelend staartje. We hebben het over Fien de Franse buldog. Zoals OOPOEH Jacqueline hier aangeeft: “Ik werd meteen begroet met een hoop likjes door een vrolijk hondje. En Fien ook blij, want er stond al een bak met brokjes klaar.”

OOPOEH denkt erg mee met baasje Judith. “Ik wil Judith graag blij maken als ze op haar werk is. Daarom stuur ik via mijn telefoon iedere donderdag een verhaaltje hoe Fien het heeft gehad buiten. Ik stuur haar dan ook een foto van Fien. Dat lijkt me gewoon een leuk moment op het werk om even een fotootje van je hond te krijgen. Zelf ben ik door Fien ook blij geworden. Zo heb ik via het wandelen een nieuwe vriendin ontmoet. We gaan nu samen met de hondjes naar het strand toe”, vertelt Jacqueline.

En een succesverhaal zou geen succesverhaal zijn als niet beide partijen tevreden zijn. Baasje Judith is ook heel erg blij met OOPOEH Jacqueline: “Ik ben een alleenstaande moeder. Ik vind het erg belangrijk dat mijn kinderen kunnen opgroeien met de liefde van een hondje. Zonder de hulp van Jacqueline was het voor ons een stuk lastiger geweest om Fien in de familie op te nemen. Met de hulp van Jacqueline is dat een stuk makkelijker. Ik hoop dus nog lang op iedere week dat leuke fotootje”.

—
Dit succesverhaal in geschreven door onze vrijwilliger Tobias. Hij laat u graag zien hoe leuk en waardevol een mooie match kan zijn.

.