OOPOEH in GezondNu magazine (April 2019)

‘Dankzij OOPOEH weet ik dat je een groot verschil kunt maken door kleine, positieve dingen te doen’

Zeven jaar geleden richtte Sofie Brouwer Stichting OOPOEH op. Een stichting die ouderen koppelt aan een baasje dat oppas zoekt voor zijn of haar hond. Baasje blij want die kan gaan werken. De oudere in kwestie blij met het gezelschap van de hond en alle contacten die hij of zij daardoor op doet.

Eureka
“Het idee voor OOPOEH kreeg ik een jaar of acht geleden. De hond van onze oude buurvrouw ging dood en daardoor verdween zij ook uit het straatbeeld. De spontane praatjes als je haar tegenkwam, hielden op. Een nieuwe hond nemen, deed ze niet, want ‘hoe lang kan ik nog voor zo’n beestje zorgen?’. Dat greep me aan. Hoeveel ouderen zijn er wel niet, die in deze situatie zitten, dacht ik. Tegelijkertijd las ik in de krant ‘Dierenasiels overvol’. Eén en één was twee. Als ik nu eens ouderen koppel aan baasjes die in de knel zitten met de zorg voor hun hond, is dat voor beide winst.”

Italiaanse hond
“Inmiddels zitten we met OOPOEH door het hele land en hebben we al honderden oopoeh’s – zoals we onze oppas-ouderen noemen – gekoppeld aan een hond. Ook organiseren we maandelijks leuke uitjes voor alle aangesloten oopoeh’s.”
“Ons doel is een oopoeh en een baasje met oppashond voor langere tijd aan elkaar te koppelen. Het maken van een match is dan ook maatwerk. Als het lukt, is dat zo mooi! Zo koppelden we jaren geleden een lieve oopoeh aan een stel met een niet-Nederlandse achtergrond. Zij zochten een oppas voor hun Italiaanse hond Camilla. Om de hond te laten luisteren, leerde de oopoeh zelfs de commando’s in het Italiaans. Inmiddels is hond Camilla al overleden, maar is de band tussen de baasjes en de oopoeh zo hecht dat zij als een oma is voor hun kinderen. Ze zijn zelfs bij elkaar in de straat gaan wonen. Van dit soort verhalen kan ik je er talloze vertellen.”

Betekenisvol
“Of Oopoeh mijn levenswerk is? Zo groot wil ik het niet stellen. Ik doe het ook niet alleen, hè, maar samen met een heel team vrijwilligers dat zich belangeloos inzet. Maar het opzetten van Oopoeh is wel voortgekomen uit dat ik iets betekenisvol wilde doen, in plaats van gewoon werken om geld te verdienen. Wat ik mooi vind aan Oopoeh is dat we best een groot probleem – eenzaamheid bij ouderen – op een heel praktische en positieve manier aanpakken. Het woord eenzaamheid noemen we niet eens.”

Buffel
“Mensen zeggen weleens ‘een hond is bijna een kind’, maar ik zie het juist andersom ‘bij een hond kun je je zelf weer even kind voelen’. Voor een hond hoef je je niet mooi aan te kleden of je leuker, grappiger of beter voor te doen, dan je bent. Een hond is altijd blij met je, alleen al omdat je er bent. Daar kun je zelf ook weer blij van worden.”
“Vroeger thuis hadden wij ook altijd een hond. As ik ergens mee zat, vertelde ik dat aan onze hond. Verdrietig genoeg is onze laatste familiehond Buffel een jaar geleden overleden. We kregen haar in het laatste jaar dat ik nog thuis bij mijn ouders woonde. Toen ik eenmaal op kamers woonde, ging ik regelmatig bij mijn ouders slapen om weer even bij Buffel te zijn.”

Wereldleed
“Twee jaar geleden ben ik moeder geworden. Dat maakt dat ik nog meer geraakt wordt door het leed in de wereld. Armoede, de klimaatverandering, oorlog, vluchtelingen – de berichten hierover komen zo hard binnen, dat ik amper meer naar het nieuws kijk. Tegelijkertijd wil ik mijn bijdrage leveren aan een betere wereld. Gelukkig weet ik dankzij Oopoeh dat je ook een groot verschil kan maken door kleine, positieve dingen te doen.”

 

Deel dit op: