Succesverhalen

OOPOEH Liesbeth: “Het is een geweldige uitkomst om zo toch een beest te hebben”

‘Het is een geweldige uitkomst’, zegt Liesbeth, ‘om zowel honden meer aandacht te geven en senioren de gelegenheid te bieden om toch een eigen beest te hebben.’  Zo voelt Liesbeth het. Duuk, een lieve jonge labradoodle, komt op dinsdag. Omdat Liesbeth zich al verheugt van te voren, tijdens en na deze dag, is het alsof Duuk altijd bij haar is. Overigens, die mazzelaar Duuk, mag ook weleens meerdere dagen bij haar zijn. Als zijn bazen Mirjam en Gery op vakantie zijn.  Verder lezen…

Baasje Inge: ‘Ik prijs onszelf zo gelukkig dat we al 8,5 jaar zo’n fijne match met Marleen hebben.’

Twee keer per week past Marleen Stolk (73) op haar oppashond Ruben. En dat al acht en half jaar lang! Bij Marleen krijgt Ruben alle aandacht. Bij Marleen voelt Ruben zich helemaal veilig en vertrouwd.

OOPOEH Marleen:
‘In 2011 overleed mijn man. Ik wilde structuur houden in mijn leven en nam me voor om elke dag een activiteit te ondernemen. Toen zag ik op RTL nieuws een item over Stichting OOPOEH. Zo kwam Ruben 8,5 jaar geleden in mijn leven. Precies op het goede moment! We hadden direct een klik. Ruben is zo leuk, lief en aanhankelijk. We hebben echt een heel bijzondere band en hij is hier helemaal thuis. Ruben brengt mij een stukje structuur, gezelligheid en beweging. En heel veel liefde want Ruben wil het liefst de hele dag met je knuffelen. Ik doe het oppassen dus ook echt voor mezelf. Die beweging is goed voor me. En het is heerlijk om zoveel liefde te mogen geven en te ontvangen. En tijdens de lockdown was ik al helemaal blij dat ik Ruben had. Want dat was best eenzaam als alleenstaande oudere. Ook mijn kleinkinderen mocht ik niet meer zien. Vreselijk gewoon. Ruben heeft mij er echt doorheen geholpen.  Verder lezen…

OOPOEH Marga: ‘Aan het eind van de dag zijn we allebei moe van al die leuke dingen’

OOPOEH Marga: “Ik ben met honden opgegroeid maar mijn man was geen honden gewend. Toen ik me aan het oriënteren was voor wat vrijwilligerswerk kwam ik Stichting OOPOEH tegen. Mijn man was net met pensioen en een oppashondje leek me een mooie manier om weer te genieten van een hond. Al gauw maakten we kennis met Wendela en Angelo en sindsdien komt hij elke dinsdag bij ons. Ik kijk elke week uit naar de oppasdag. Het is zo’n ontzettend lief en toegankelijk hondje! Met Angelo aan je zijde heb je veel aanspraak op straat. Het is een heel klein, grappig hondje en dat trekt veel bekijks. Niet alleen van kinderen, in de bouwmarkt wilde ook een groepje stoere bouwvakkers hem gelijk aaien. Verder lezen…

Baasje Sylvia: ‘Als wij op vakantie gaan heeft Sissy ook vakantie. Bij OOPOEH Betsy!’

OOPOEH Betsy: “In dezelfde week dat ik met pensioen ging overleed mijn hond. Ik wist niet dat verdriet zo groot kan zijn. Ik begreep ineens wat het betekent om iemand te verliezen waar je immens veel van houdt. Omdat ik acteer- en figureerwerk doe past een eigen hond niet in mijn leven. Als ik echt oud ben en achter een rollator loop wil ik wel weer een oud hondje dat met me meeloopt, maar nu geniet ik van de vrijheid die ik heb. Maar als hondenliefhebber kan ik tòch niet zonder hond.  Verder lezen…

OOPOEH Josey: “Ik miste de gezelligheid van een hond. Nu heb ik elke week een Whoopi-dag!”

OOPOEH Josey (60) uit Almere: “Toen Wendy mij uitkoos als OOPOEH was ik eigenlijk even niet beschikbaar. Maar ze nam toch contact met me op omdat ze dacht dat we zo’n mooie match konden zijn. En ze had gelijk! Toen ik dat koppie van Whoopi zag was ik verkocht. En daarbij is het een hartstikke lief en goed opgevoed hondje. Ik werk vier dagen in de week en kan daarom zelf niet aan een hond beginnen, maar ik miste wel de gezelligheid van een hond om me heen. Sinds een klein jaar is het nu elke maandag Whoopi-dag. Ze is dan de hele dag bij me en we lopen twee keer per dag een lekker eind samen. Ze heeft hier in het park ook al allemaal nieuwe vriendjes gemaakt.  Verder lezen…

OOPOEH Bea: “Dirk is een cadeautje”

OOPOEH Bea (58) uit Wervershoof: “Toen ik Dirk zag op de website van Stichting OOPOEH was ik op slag verliefd. En toen ik hem voor het eerst ontmoette dacht ik helemaal: wat een smoeltje! Ik hou van hondjes met pit en zocht echt een ondeugend rakkertje, dus de match met Dirk is een echte voltreffer. Hij is nieuwsgierig, vrolijk, onderzoekend en ontzettend enthousiast. Met Dirk maak je altijd wat mee. Hij is dol op modderbaden en daarbij geldt: hoe viezer hoe beter. Ik noem hem altijd ‘mijn schobbejakkie’. Sinds ik weet dat hij zo heerlijk vies kan worden krijg ik altijd een flesje shampoo van Marja. Maar zo energiek als hij overdag is, zo diep kan hij ‘s avonds op schoot liggen slapen.  Verder lezen…

OOPOEH Cil: “Door Pluk spreek ik mensen die ik anders niet zou ontmoeten”

OOPOEH Cil (70) uit Eindhoven: “Omdat ik stopte met werken en veel wandelde, leek een hond me een gezellig kameraadje. Ik woon op een appartement en voor een fulltime hond vind ik dat niet geschikt, dus na het lezen van een artikeltje over OOPOEH meldde ik me aan als oppas. Zo had ik wel mijn wandelmaatje, maar niet de volledige zorg. Al gauw kwam ik in contact met Silke en Pluk.  Verder lezen…

Baasje Mechteld: “Dat is ook zo mooi aan OOPOEH, dat generaties elkaar ontmoeten”

OOPOEH Karin (59) uit Amsterdam: “De allereerste keer dat ik kennismaakte met Spencer was hij nog een pup. Natuurlijk was ik gelijk verliefd op dat snoetje, maar we hebben nog twee maanden gewacht met oppassen tot Spencer zindelijk was en wat steviger op z’n pootjes stond. En sindsdien komt Mechteld hem elke woensdagochtend brengen. Hij is dan zo enthousiast dat hij het liefst tegen me aan wil springen. Maar Mechteld roept dan altijd: ‘Spencer, laag!’  Verder lezen…

OOPOEH Jan: “Ik vind het heerlijk om Beau om me heen te hebben”

OOPOEH Jan (69) uit Druten: “Als Beau er niet is, dan mis ik haar echt. We zijn nu al ruim drie jaar gemacht en ze is zo’n drie à vier dagen in de week bij me. Ik vind het heerlijk om haar om me heen te hebben, ik probeer het haar echt naar de zin te maken. En ze laat gelukkig altijd goed merken wat ze wil. Als ik zit te lezen en ze komt met haar rug naar me toe zitten, dan weet ik: mevrouw wil gemasseerd worden. We hebben zo onze vaste routines. ‘s Ochtends wandelen we, daarna eten we, na de middag gaan we weer wandelen, dan doet ze een slaapje en ‘s middags wil ze lekker tutten.  Verder lezen…

OOPOEH Christine: ‘Met mijn oppashondje heb ik nu wel de gezelligheid maar niet de zorgen’

OOPOEH Christine (73) uit Amsterdam: “Ik ben nu boven de zeventig en vanwege mijn leeftijd en gezondheid durfde ik zelf niet meer aan een hondje te beginnen. Maar ik miste het gezelschap van een hondje heel erg, en ik loop veel, wat veel gezelliger is met een hondje aan mijn zijde. Met mijn oppashond heb ik nu wel de gezelligheid maar ik hoef me geen zorgen te maken dat een hondje alleen blijft als mij iets overkomt. Verder lezen…