Succesverhalen

OOPOEH Marga: ‘Aan het eind van de dag zijn we allebei moe van al die leuke dingen’

OOPOEH Marga: “Ik ben met honden opgegroeid maar mijn man was geen honden gewend. Toen ik me aan het oriënteren was voor wat vrijwilligerswerk kwam ik Stichting OOPOEH tegen. Mijn man was net met pensioen en een oppashondje leek me een mooie manier om weer te genieten van een hond. Al gauw maakten we kennis met Wendela en Angelo en sindsdien komt hij elke dinsdag bij ons. Ik kijk elke week uit naar de oppasdag. Het is zo’n ontzettend lief en toegankelijk hondje! Met Angelo aan je zijde heb je veel aanspraak op straat. Het is een heel klein, grappig hondje en dat trekt veel bekijks. Niet alleen van kinderen, in de bouwmarkt wilde ook een groepje stoere bouwvakkers hem gelijk aaien. Verder lezen…

Baasje Sylvia: ‘Als wij op vakantie gaan heeft Sissy ook vakantie. Bij OOPOEH Betsy!’

OOPOEH Betsy: “In dezelfde week dat ik met pensioen ging overleed mijn hond. Ik wist niet dat verdriet zo groot kan zijn. Ik begreep ineens wat het betekent om iemand te verliezen waar je immens veel van houdt. Omdat ik acteer- en figureerwerk doe past een eigen hond niet in mijn leven. Als ik echt oud ben en achter een rollator loop wil ik wel weer een oud hondje dat met me meeloopt, maar nu geniet ik van de vrijheid die ik heb. Maar als hondenliefhebber kan ik tòch niet zonder hond.  Verder lezen…

OOPOEH Josey: “Ik miste de gezelligheid van een hond. Nu heb ik elke week een Whoopi-dag!”

OOPOEH Josey (60) uit Almere: “Toen Wendy mij uitkoos als OOPOEH was ik eigenlijk even niet beschikbaar. Maar ze nam toch contact met me op omdat ze dacht dat we zo’n mooie match konden zijn. En ze had gelijk! Toen ik dat koppie van Whoopi zag was ik verkocht. En daarbij is het een hartstikke lief en goed opgevoed hondje. Ik werk vier dagen in de week en kan daarom zelf niet aan een hond beginnen, maar ik miste wel de gezelligheid van een hond om me heen. Sinds een klein jaar is het nu elke maandag Whoopi-dag. Ze is dan de hele dag bij me en we lopen twee keer per dag een lekker eind samen. Ze heeft hier in het park ook al allemaal nieuwe vriendjes gemaakt.  Verder lezen…

OOPOEH Bea: “Dirk is een cadeautje”

OOPOEH Bea (58) uit Wervershoof: “Toen ik Dirk zag op de website van Stichting OOPOEH was ik op slag verliefd. En toen ik hem voor het eerst ontmoette dacht ik helemaal: wat een smoeltje! Ik hou van hondjes met pit en zocht echt een ondeugend rakkertje, dus de match met Dirk is een echte voltreffer. Hij is nieuwsgierig, vrolijk, onderzoekend en ontzettend enthousiast. Met Dirk maak je altijd wat mee. Hij is dol op modderbaden en daarbij geldt: hoe viezer hoe beter. Ik noem hem altijd ‘mijn schobbejakkie’. Sinds ik weet dat hij zo heerlijk vies kan worden krijg ik altijd een flesje shampoo van Marja. Maar zo energiek als hij overdag is, zo diep kan hij ‘s avonds op schoot liggen slapen.  Verder lezen…

OOPOEH Cil: “Door Pluk spreek ik mensen die ik anders niet zou ontmoeten”

OOPOEH Cil (70) uit Eindhoven: “Omdat ik stopte met werken en veel wandelde, leek een hond me een gezellig kameraadje. Ik woon op een appartement en voor een fulltime hond vind ik dat niet geschikt, dus na het lezen van een artikeltje over OOPOEH meldde ik me aan als oppas. Zo had ik wel mijn wandelmaatje, maar niet de volledige zorg. Al gauw kwam ik in contact met Silke en Pluk.  Verder lezen…

Baasje Mechteld: “Dat is ook zo mooi aan OOPOEH, dat generaties elkaar ontmoeten”

OOPOEH Karin (59) uit Amsterdam: “De allereerste keer dat ik kennismaakte met Spencer was hij nog een pup. Natuurlijk was ik gelijk verliefd op dat snoetje, maar we hebben nog twee maanden gewacht met oppassen tot Spencer zindelijk was en wat steviger op z’n pootjes stond. En sindsdien komt Mechteld hem elke woensdagochtend brengen. Hij is dan zo enthousiast dat hij het liefst tegen me aan wil springen. Maar Mechteld roept dan altijd: ‘Spencer, laag!’  Verder lezen…

OOPOEH Jan: “Ik vind het heerlijk om Beau om me heen te hebben”

OOPOEH Jan (69) uit Druten: “Als Beau er niet is, dan mis ik haar echt. We zijn nu al ruim drie jaar gemacht en ze is zo’n drie à vier dagen in de week bij me. Ik vind het heerlijk om haar om me heen te hebben, ik probeer het haar echt naar de zin te maken. En ze laat gelukkig altijd goed merken wat ze wil. Als ik zit te lezen en ze komt met haar rug naar me toe zitten, dan weet ik: mevrouw wil gemasseerd worden. We hebben zo onze vaste routines. ‘s Ochtends wandelen we, daarna eten we, na de middag gaan we weer wandelen, dan doet ze een slaapje en ‘s middags wil ze lekker tutten.  Verder lezen…

OOPOEH Christine: ‘Met mijn oppashondje heb ik nu wel de gezelligheid maar niet de zorgen’

OOPOEH Christine (73) uit Amsterdam: “Ik ben nu boven de zeventig en vanwege mijn leeftijd en gezondheid durfde ik zelf niet meer aan een hondje te beginnen. Maar ik miste het gezelschap van een hondje heel erg, en ik loop veel, wat veel gezelliger is met een hondje aan mijn zijde. Met mijn oppashond heb ik nu wel de gezelligheid maar ik hoef me geen zorgen te maken dat een hondje alleen blijft als mij iets overkomt. Verder lezen…

OOPOEH Ad: “Bazel is de allerliefste charmeur”

Bazel heeft twee bazen, namelijk baas Desiree en baas Ad. Hij logeert tweeënhalve dag per week bij baas A., die ook flexibel is om Bazel soms voor langere tijd onder zijn liefdevolle hoede te nemen. Vanaf het begin van hun samenwerking is er geen onderscheid gemaakt tussen ‘oppas’ en ‘baas’: Bazel heeft gewoon twee bazen in Amsterdam en bij Ad heeft hij zijn pied-à-terre in het centrum.  

Verder lezen…

OOPOEH Marina: “Malou staat op nummer één!”

           OOPOEH Marina: “Toen mijn eigen hond Dorus overleed, besloot ik dat hij mijn allerlaatste hond was. En ja, dat vond ik een grote beslissing omdat ik altijd honden heb gehad. Ik ben dol op dieren en er gaat niets boven een eigen hond. Maar ik heb geen achterban en moet regelmatig voor opnames naar het ziekenhuis dus dan moet je ook realistisch zijn. Ik wilde het gemis van een eigen hond echter wel opvullen; dat deed ik door me in te schrijven bij Stichting OOPOEH die me in contact bracht met Ewoud, Gemma en hun hond Malou. Dat was natuurlijk meteen raak!
           Sinds die eerste ontmoeting wordt Malou elke donderdag rond half acht bij me gebracht. Ze is dan al uitgelaten en ik maak om twaalf uur een grote wandeling met haar. Rond drie uur geef ik haar nog een klein slingertje en om kwart voor vier wordt ze alweer opgehaald. Eigenlijk doen we zo’n dag niet heel veel. Wandelen, lief zijn en slapen, dat is het wel zo’n beetje. Malou kan hier bijtanken en ik geniet van haar aanwezigheid.
           Ik krijg regelmatig het verzoek om op andere honden te passen en alle honden zijn hier welkom, maar ik zeg altijd: ‘Malou staat op nummer één!’”

Verder lezen…

OOPOEH Fem: “Elke vrijdag komt Sammie kwispelend naar me toe”

Baasje Ellen zocht een sportschool. Ze koos voor Sammie. Een labradoodle. Veel gezelliger, altijd bij de hand en heerlijk om samen lange wandelingen maken. Ze heeft altijd katten gehad, maar dan word je niet vriendelijk doch dwingend gedwongen om meerder malen dagelijks naar buiten te gaan om te bewegen. Verder lezen…

OOPOEH Germaine: ‘Ze weet niet hoe ze me moet zoenen!’

OOPOEH Germaine: “Een paar jaar geleden werd ik ziek. Ik kreeg reuma, werd volledig afgekeurd en kwam thuis te zitten. Dat was een vreselijke tijd. Van de reumatoloog moest ik gaan wandelen maar dat kostte me enorm veel moeite. Bij iedere wandeling moest ik eerst door een helse pijn heen voordat het een beetje aangenaam werd en dan is de verleiding om op de bank te blijven zitten groot.  Verder lezen…

OOPOEH Nina: “Ook al komt Galí maar eens in de week, de band is hetzelfde”

Vinden en gevonden worden. Dat zijn de kenmerken van Galí. Een bastaard hond van vijf jaren oud, met border collie bloed en afkomstig uit Frankrijk.  Verder lezen…

OOPOEH Theo: “Met Zina durf ik alles.”

OOPOEH Theo: “Een jaar of vijf geleden liep ik toevallig, of juist niet, langs het kantoor van Stichting OOPOEH. Sindsdien pas ik op Zina, een Griekse straathond. Zina is aantrekkelijk, verwend en de baas in huis. Ze vult een kleine leegte op in mijn leven sinds het overlijden van mijn partner dertien jaar geleden. Met Zina doe ik dingen die ik alleen niet zo snel zou doen omdat ik een beetje verlegen ben. Zoals in mijn uppie in een koffietentje gaan zitten en een gesprek beginnen met onbekenden. Met Zina durf ik alles.  Verder lezen…

Baasje Loes: “De liefste hond is bij de liefste OOPOEH’s terechtgekomen”

Baasje Loes deelde dit prachtige verhaal met ons. We laten u graag mee-genieten!

Het was januari 2017 en Nora was een maand of 8 toen ik op zoek ging naar een oppas voor haar. Van een collega hoorde ik over stichting OOPOEH en toen ik de site bezocht besloot ik gelijk om me in te schrijven als baasje. Zo kwam OOPOEH Erna op mijn pad. Ik zag haar profiel en bedacht dat zij wellicht de ideale oppas voor Nora zou zijn! Ik las onder andere dat ze jaren een oppashond hadden gehad die helaas was overleden. Erna kwam erg prettig op me over en bovendien hadden ze een tuin. Dus ik probeerde een aanvraag voor haar te doen, maar dat ging niet gelijk goed: ik nam contact op met de stichting en zij gingen op onderzoek uit. Het bleek dat OOPOEH Erna op vakantie was maar ook wat twijfelde omdat Nora nog zo jong was. Ja, dat vond ik begrijpelijk. Ze wisten natuurlijk niet dat Nora de liefste hond van de wereld is!

Verder lezen…