Succesverhalen

OOPOEH Peter: “Dankzij mijn oppashond stotter ik nu minder”

OOPOEH Peter (73) uit Den Haag: “Na bijna vier jaar kan ik echt zeggen dat Bauke en ik dikke maatjes zijn. Ik haal hem elke woensdag op en dan wandelen naar huis, naar mijn vrouw. Zij is ook dol op Bauke, maar ik ben degene die het meeste met hem loopt. Op woensdag is het echt Bauke-dag en wordt hij natuurlijk een beetje extra verwend. Soms heeft hij het zo naar z’n zin bij ons, dat we het baasje bellen dat hij pas na het eten weer thuis komt.  Verder lezen…

OOPOEH An: “Iedereen praat ineens met je als je een hondje hebt”

OOPOEH An (84) uit Krommenie: “Toen mijn laatste hond overleed was ik 83. Mijn man was kort daarvoor overleden en ik vind je een dier alleen moet nemen als je er voor kunt blijven zorgen. Op mijn leeftijd weet je nooit wat er gebeurt. Maar het gemis van een hondje was erg groot, en ik ging zonder hondje niet naar het park. Sinds ik op Vicky pas geniet ik weer van de gezelligheid zoals alleen een hond je die kan geven. Als ik ga eten, komt ze gezellig naast me liggen. Het is zo’n schat van een hond. Gelukkig is Vicky altijd blij me te zien. Vanachter het gordijn zie ik hoe ze voor Renate uitloopt naar mijn voordeur. Verder lezen…

OOPOEH Bert: ‘Een hond is een uitstekende stok achter de deur. Je móet eruit’

OOPOEH Bert (82) uit Zutphen: “Toen onze laatste hond overleed was ik 80 jaar. Baloeh was een golden retriever en het was een groot gemis toen ze overleed. Honden zijn bij ons altijd een onderdeel geweest van het gezin. Maar onze honden werden allemaal dertien of veertien jaar oud en we wilden niet dat een nieuwe hond ons zou overleven. Het was dan ook heel bijzonder dat we al snel na onze aanmelding bij Stichting OOPOEH benaderd werden door Cocky en haar hond Malu. We kenden elkaar toevallig al uit de buurt, omdat we Cocky en Malu al een paar keer hadden ontmoet toen onze eigen hond Baloeh nog leefde.  Verder lezen…

OOPOEH Christine: ‘Met mijn oppashondje heb ik nu wel de gezelligheid maar niet de zorgen’

OOPOEH Christine (73) uit Amsterdam: “Ik ben nu boven de zeventig en vanwege mijn leeftijd en gezondheid durfde ik zelf niet meer aan een hondje te beginnen. Maar ik miste het gezelschap van een hondje heel erg, en ik loop veel, wat veel gezelliger is met een hondje aan mijn zijde. Met mijn oppashond heb ik nu wel de gezelligheid maar ik hoef me geen zorgen te maken dat een hondje alleen blijft als mij iets overkomt. Verder lezen…

OOPOEH Ad: “Bazel is de allerliefste charmeur”

Bazel heeft twee bazen, namelijk baas Desiree en baas Ad. Hij logeert tweeënhalve dag per week bij baas A., die ook flexibel is om Bazel soms voor langere tijd onder zijn liefdevolle hoede te nemen. Vanaf het begin van hun samenwerking is er geen onderscheid gemaakt tussen ‘oppas’ en ‘baas’: Bazel heeft gewoon twee bazen in Amsterdam en bij Ad heeft hij zijn pied-à-terre in het centrum.  

Verder lezen…

OOPOEH Marina: “Malou staat op nummer één!”

           OOPOEH Marina: “Toen mijn eigen hond Dorus overleed, besloot ik dat hij mijn allerlaatste hond was. En ja, dat vond ik een grote beslissing omdat ik altijd honden heb gehad. Ik ben dol op dieren en er gaat niets boven een eigen hond. Maar ik heb geen achterban en moet regelmatig voor opnames naar het ziekenhuis dus dan moet je ook realistisch zijn. Ik wilde het gemis van een eigen hond echter wel opvullen; dat deed ik door me in te schrijven bij Stichting OOPOEH die me in contact bracht met Ewoud, Gemma en hun hond Malou. Dat was natuurlijk meteen raak!
           Sinds die eerste ontmoeting wordt Malou elke donderdag rond half acht bij me gebracht. Ze is dan al uitgelaten en ik maak om twaalf uur een grote wandeling met haar. Rond drie uur geef ik haar nog een klein slingertje en om kwart voor vier wordt ze alweer opgehaald. Eigenlijk doen we zo’n dag niet heel veel. Wandelen, lief zijn en slapen, dat is het wel zo’n beetje. Malou kan hier bijtanken en ik geniet van haar aanwezigheid.
           Ik krijg regelmatig het verzoek om op andere honden te passen en alle honden zijn hier welkom, maar ik zeg altijd: ‘Malou staat op nummer één!’”

Verder lezen…

OOPOEH Fem: “Elke vrijdag komt Sammie kwispelend naar me toe”

Baasje Ellen zocht een sportschool. Ze koos voor Sammie. Een labradoodle. Veel gezelliger, altijd bij de hand en heerlijk om samen lange wandelingen maken. Ze heeft altijd katten gehad, maar dan word je niet vriendelijk doch dwingend gedwongen om meerder malen dagelijks naar buiten te gaan om te bewegen. Verder lezen…

OOPOEH Germaine: ‘Ze weet niet hoe ze me moet zoenen!’

OOPOEH Germaine: “Een paar jaar geleden werd ik ziek. Ik kreeg reuma, werd volledig afgekeurd en kwam thuis te zitten. Dat was een vreselijke tijd. Van de reumatoloog moest ik gaan wandelen maar dat kostte me enorm veel moeite. Bij iedere wandeling moest ik eerst door een helse pijn heen voordat het een beetje aangenaam werd en dan is de verleiding om op de bank te blijven zitten groot.  Verder lezen…

OOPOEH Nina: “Ook al komt Galí maar eens in de week, de band is hetzelfde”

Vinden en gevonden worden. Dat zijn de kenmerken van Galí. Een bastaard hond van vijf jaren oud, met border collie bloed en afkomstig uit Frankrijk.  Verder lezen…

OOPOEH Theo: “Met Zina durf ik alles.”

OOPOEH Theo: “Een jaar of vijf geleden liep ik toevallig, of juist niet, langs het kantoor van Stichting OOPOEH. Sindsdien pas ik op Zina, een Griekse straathond. Zina is aantrekkelijk, verwend en de baas in huis. Ze vult een kleine leegte op in mijn leven sinds het overlijden van mijn partner dertien jaar geleden. Met Zina doe ik dingen die ik alleen niet zo snel zou doen omdat ik een beetje verlegen ben. Zoals in mijn uppie in een koffietentje gaan zitten en een gesprek beginnen met onbekenden. Met Zina durf ik alles.  Verder lezen…