Succesverhalen

OOPOEH Thès: “Alfie komt morgen, leuk!”

OOPOEH Thès: “Tot mijn twaalfde had ik een hond en tot vijftien jaar geleden had ik twee katten. Ik wilde niet meer aan een huisdier beginnen maar ik ben dol op honden en moet mijn liefde kwijt. Een vriend attendeerde me op het bestaan van stichting OOPOEH en daar heb ik me ingeschreven. Na een week of drie kwam er een eerste reactie van mensen die een oppas zochten voor hun sint-bernard. Ik woon driehoog en dat leek me niet zo’n goed idee. Weer drie weken later nam Irma contact met me op. Op dinsdag dronken we een kopje thee en op vrijdag paste ik voor het eerste op Alf. Dat ging hartstikke goed, al heeft het wel even geduurd voordat ik hem los durfde te laten. Na vier keer zei Irma: ‘Doe het nou maar, mijn zegen heb je.’ En inderdaad, Alfie bleef keurig bij me in de buurt. Verder lezen…

OOPOEH Else: “OOPOEH zijn is een geweldige oplossing”

OOPOEH Else: “Een eigen hond was altijd een stille wens van me, maar omdat mijn man en ik allebei werkten, was dat niet mogelijk. Dat verlangen naar een eigen hond loste ik op door in de vakantieperiodes op het hondje van de buren te passen en katten en konijnen als huisdier te nemen. Nadat ik mijn baan verloor had ik tijd en ruimte voor een hond maar mijn man zag dat toch anders: hij wilde die gebondenheid niet.

Verder lezen…

OOPOEH Olga: “Ik heb het erg getroffen, zowel met Fien als met de baasjes.”

OOPOEH Olga: “Fien is echt een superhond. Ze is lekker lief en rustig. Vast en zeker afgekeken van het baasje. Baasje Paul helpt mij namelijk regelmatig ook met wat dingetjes op de computer bijvoorbeeld als ik iets moet bestellen op het internet. En af en toe neem ik dan wat melkchocolade voor hem mee, dat vindt hij lekker. Ik heb het erg getroffen, zowel met Fien als met de baasjes! Ik ben daarom ook ambassadeur van Stichting OOPOEH, soms loop ik nog weleens bij de dierenarts naar binnen en daar leg ik dan wat foldertjes neer. Misschien dat ik dan nog wat andere mensen blij kan maken. Je weet maar nooit”. Verder lezen…

OOPOOEH Trees: “Ik krijg zoveel energie van dat hondje. “

Baasje Rommie: “Ik wilde mijn hele leven al graag een hond maar ik wist ook dat een hond “gedoe” is en er was altijd een reden om het niet te doen. Toen er kinderen kwamen vond ik dat een goed moment om ook een hond te nemen. Mijn zus vertelde me dat haar hond puppy’s kreeg en vroeg me of ik er ééntje uit het nest wilde hebben. Nadat ik volmondig ja had gezegd, dacht ik: hoe organiseer ik dit?  Verder lezen…

OOPOEH Fien: “Elke keer als ik haar zie, word ik blij!”

OOPOEH Fien (74 jaar): “Eerst overleed mijn man en een jaar later onze Duitse herder. Ik ging nauwelijks nog naar buiten en als ik een ommetje maakte, dacht ik: ‘Wat doe ik hier?’. Wandelen zonder hond voelde niet goed maar aan een nieuwe herder wilde ik niet beginnen. Ik heb geen rijbewijs en als ik een weekend weg zou gaan, zou ik de hond mee moeten nemen in de trein. En ook het laatste slingertje in de avond zag ik niet zitten.
Mijn dochter las een advertentie van stichting OOPOEH. Ze dacht dat een oppashond een goede oplossing voor me zou zijn. Ik schreef me in en vier dagen later zaten er twee onbekenden met een pup in mijn woonkamer. Ik wist meteen dat het goed was.

Verder lezen…

OOPOEH Maria: “Skyler en ik zijn vanaf het eerste moment al maatjes”

Baasje Barbara: “Onze hond Skyler is bij Maria helemaal in zijn nopjes. Ze had bij OOPOEH al snel haar eigen mandje, haar eigen riempje en haar eigen bakje. Zelfs haar eigen speciale stoel! En haar eigen gewoontes niet te vergeten. Leuk, hè? Ik kan de eerste ontmoeting nog wel goed voor de geest halen. We spraken af en bij de kennismaking zag ik een hele lieve, warme en zorgzame vrouw samen met mijn hond. Skyler was toen nog maar een pup. Die twee waren meteen helemaal idolaat van elkaar. Het drooghouden voor Skyler wilde niet helemaal lukken als je begrijpt wat ik bedoel.”  Verder lezen…

Baasje Bea: “OOPOEH Elke voegt waarde toe aan ons leven, we zijn heel blij met haar!”

Bea: “We zijn lid van de wandelclub en in het weekend maken we graag lange wandeltochten. We namen onze hond Toos altijd mee maar op een gegeven moment kreeg ze hartklachten. De dierenarts heeft haar onderzocht en Toos mocht absoluut niet meer mee op pad. Elke inspanning was teveel voor haar dus een pension met andere honden was ook geen optie. ‘Wat doen we nu?’ zeiden mijn man en ik tegen elkaar. Verder lezen…

OOPOEH Ali: “Beertje is een ideale oppashond”

Hij blaft niet, hij trekt niet en hij luistert goed. Het klinkt als een ideale omschrijving van een hond. Voor OOPOEH Ali is het wekelijkse kost. Elke dinsdag, woensdag en donderdag komt Beertje langs. “Hij mag dan lekker los lopen, dan kunnen we beiden ons eigen tempo aanhouden. Ik heb zelf altijd honden gehad en dan was het soms best lastig om ergens naartoe te gaan want de hond kan natuurlijk niet altijd mee, als OOPOEH is dat veel gemakkelijker want de hond is er niet elke dag.” Verder lezen…

OOPOEH Jan: “Ik heb zelden zo’n lieve hond meegemaakt”

OOPOEH Jan woont in Druten, een plaatsje in de provincie Gelderland. Hij houdt erg van koken, wandelen en schrijven. Daarnaast is hij een fanatiek grootvader van vijf kleinkinderen. Sinds kort is hij met pensioen. “Ik was op zoek naar een dagbesteding en per toeval kwam ik terecht bij stichting OOPOEH. Ik heb mij toen ingeschreven via de website met de verwachting dat het toch niet zou lukken. Hoe groot zou die kans nou zijn in Druten? Maar goed, dacht ik: niet geschoten is altijd mis. En toen kreeg ik ineens een aanvraag van Anja, het baasje van Beau! Ik vond het zo’n toeval. Nog steeds eigenlijk.” Verder lezen…

OOPOEH Jacqueline: “Ik heb door het wandelen met Fien een nieuwe vriendin ontmoet.”

Al vanaf de eerste kennismaking had ze een kwispelend staartje. We hebben het over Fien de Franse buldog. Zoals OOPOEH Jacqueline hier aangeeft: “Ik werd meteen begroet met een hoop likjes door een vrolijk hondje. En Fien ook blij, want er stond al een bak met brokjes klaar.” Verder lezen…

OOPOEH Monique: “Zowel met de hond als met het baasje heb ik een speciale band.”

Op het eerste gezicht lijken het net twee vriendinnen. En dat zijn zij ook wel. Maar het is meer dan dat. Naast de goede band die Nel en Monique met elkaar hebben, delen zij nog iets: Monique is namelijk de OOPOEH van hond Dahra. En daar boft Nel behoorlijk mee, zo stelt zij zelf. “Ik was zo blij bij de eerste kennismaking”, vult Nel hieraan toe, “Ze had een heel lijstje met vragen over Dahra. Dit gaf mij zo een fijn gevoel. Verder lezen…

OOPOEH Bets: “Het is hier soms een zoete inval!”

Bets: “Ik heb zelf altijd honden gehad maar een paar jaar geleden moest ik mijn twee honden binnen een maand na elkaar laten inslapen. Toen besloot ik niet meer aan een nieuwe hond te beginnen. Ik schreef me in bij Stichting OOPOEH en kreeg twee Shelties te logeren. Verder lezen…

OOPOEH Tineke: “Ik vind het fijn zelf te kunnen bepalen hoe vaak ik oppas. Ideaal!”

OOPOEH Tineke: “Ik heb zelf nooit een hond gehad omdat ik altijd werkte. Ik had het voornemen om een huisdier te nemen als ik gestopt was met werken. Toen het zover was, bleek een huisdier geen optie voor mij. Ik heb twee kinderen die in het buitenland wonen en ga daar regelmatig een paar dagen heen. Verder lezen…

OOPOEH Elly: “Ik heb nu toch een vriendje voor 2 dagen per week”

De telefoon gaat over. Ring ring: “Met Elly”. Gelijk val ik in een gezellig gesprek met OOPOEH Elly waarin ze tig voorbeelden geeft over hoe leuk de match is met hondje Sjef en -niet te vergeten– de baasjes van Sjef. Want zoals de baasje zijn, is het hondje vaak ook, meent OOPOEH. Alleen Sjef kan niet helpen verven bij een verhuizing, wat de baasje dan weer wel kunnen. Verder lezen…

OOPOEH Debbie: “Er gaat niets boven de liefde van een hond”

OOPOEH Debbie: “Ik ben bijna 65 en ik heb altijd gezegd: ‘Ik overleef mijn hond en niet andersom.’ Dus toen mijn eigen hond overleed, besloot ik niet meer aan een nieuw huisdier te beginnen. Maar ik miste het gezelschap en de kwispelende begroeting als ik thuis kwam. Er gaat niets boven de liefde van een hond.
Ik zag een spotje van Stichting OOPOEH op televisie en werd nieuwsgierig. Ik heb me ingeschreven en na ongeveer twee maanden belden ze me dat ze in contact wilden brengen met Trudy en haar hond Jetje. Verder lezen…