De goedlachse Tineke (84) woont al bijna 50 jaar boven de winkels in het Haagse Escamp. Ze woonde daar samen met haar man. En met Mexi, een Maltezertje waar ze dol op was. 15 jaar lang heeft ze van dit lieve hondje mogen genieten.
Tineke: ‘Toen mijn man en Mexi kort na elkaar overleden was ik zo verdrietig. En de dagen waren lang en stil. Ik had niets meer om handen en ik zag ineens bijna niemand meer.’
Via haar kleindochter hoorde Tineke van Stichting OOPOEH. Een hondje om af en toe op te passen, dat leek haar fantastisch! Samen maakten ze een profiel aan. En zo maakte Tineke kennis met Mia, een donzig zacht dwergkeesje. Het klikte meteen. Mia was heel vrolijk en wilde meteen knuffelen. Wat een feest. Ook met Leonie, Mia’s baasje was het meteen gezellig. Sindsdien brengt Leonie Mia 3 dagen per week naar Tineke en dat nu al bijna 3,5 lang!
Baasje Leonie: Mia is haar hele leventje geblesseerd geweest aan haar achterpootje waardoor ze moeilijk loopt. Daarnaast is ze heel aanhankelijk en heeft ze veel behoefte aan aandacht. Van een collega hoorde ik iets over OOPOEH en dacht meteen: ‘Hee een oudere oppas met tijd en liefde; dat is iets voor Mia!’.
Dat Mia moeilijk loopt werd met de aanschaf van een wagentje door Tineke praktisch opgelost. Een troon op wieltjes voor de kleine madam om samen lekker op pad te gaan. Mia vindt het geweldig; ze blijft rustig zitten en kijkt parmantig in de rondte. Tineke lachend: ‘Zo’n buggy is voor mijzelf ook ideaal! Een perfecte ondersteuning bij stramme knieën! Tineke en Mia gaan ook vaak gezellig samen met de tram naar het strand. En eten ze samen een lekker visje bij het paviljoen.
Zo’n schattig hondje in een wagentje trekt veel bekijks. Buurtbewoners moeten er vaak erg om lachen en maken een praatje. Tineke: ‘Dan zeg ik altijd, wordt ook OOPOEH, het is echt fantastisch!’
Tineke: ‘Echt hoor, Mia was mijn redding. Anders was ik nu heel eenzaam geweest. Leonie is ook zo lief voor mij. We hebben leuke gesprekken en ze is inmiddels kind bij mij aan huis. Van de week zijn we nog samen Chinees gaan eten omdat ik jarig was, dat is heel dierbaar voor me.”