OOPOEH Liesbeth: “Het is een geweldige uitkomst om zo toch een beest te hebben”

‘Het is een geweldige uitkomst’, zegt Liesbeth, ‘om zowel honden meer aandacht te geven en senioren de gelegenheid te bieden om toch een eigen beest te hebben.’  Zo voelt Liesbeth het. Duuk, een lieve jonge labradoodle, komt op dinsdag. Omdat Liesbeth zich al verheugt van te voren, tijdens en na deze dag, is het alsof Duuk altijd bij haar is. Overigens, die mazzelaar Duuk, mag ook weleens meerdere dagen bij haar zijn. Als zijn bazen Mirjam en Gery op vakantie zijn. 

Maar Liesbeth is niet de enige die van hem geniet als hij bij haar is. Hij is een charmeur. Mensen houden gewoon van hem. Niet alleen dames. Vorige zomer, op een warme dag, bracht Liesbeth rotzooi naar de stort. Duuk sprong uit de auto, werd even vastgebonden aan een paal en gelukkig er kwamen twee sterke mannen haar kant op. Ze zouden haar vast helpen met het sjouwen. Maar nee, ze gingen Duuk aaien. Liesbeth heeft met een grote glimlach de kilo’s maar zelf afgeleverd. 

Ook bij wandelingen met Dukie Duuk is een praatje snel gemaakt. Over hem. De schat. 

Overigens vindt Minca hem ook erg leuk. Minca is een hond van een vriendin. Zij gaat ook vaak mee op pad in de auto naar het Rozendaalse veld op de Postbank in Velp. Als Liesbeth dan Duuk ophaalt, geven ze elkaar in de auto eventjes een neuskusje. Op het veld rennen ze heerlijk achter elkaar aan. O, o, die oren van Duuk, die waaien dan alle kanten op. Zijn staart wiebelt vrolijk. Zijn lijf huppelt soepel als een klein kind. Heerlijk dartel spelebeest. 

Trouwens, Liesbeth wordt dan ook een kind, ook al is ze al 69 jaren oud. Duuk houdt van water. In Duiven is ook een waterplas. Met vlotten. Voor kinderen. Lekker als het warm weer is. Spelevaren. Liesbeth en Duuk zitten dan ook op zo’n vlot hoor! En de kinderen rondom hen zijn een beetje jaloers, want ze willen ook zo’n leuke hond. 

Voor een koekje doet Duuk alles. Buiten in de grote ruimte kan hij goed apporteren, maar binnen ook. Bij het opvouwen van gewassen sokken laat Liesbeth er weleens eentje vallen. Expres. Op de grond. Zo leuk. Dan pakt Duuk die sok op en geeft het aan haar. En krijgt een koekje. Die slimmerd heeft ooit de nog natte sokken van het droogrek gehaald. Nam ze in zijn bek en bracht ze naar Liesbeth. Ze moest zo lachen om deze zelf verzonnen daad. En natuurlijk, die mooie snuit van die lieve zwarte krullenbol, vroeg om een lekkere beloning. Natuurlijk kreeg hij dat. 

Liesbeth, Gery en Mirjam kletsen graag even als ze elkaar ontmoeten door de zorg voor Duuk. Alhoewel dat best lastig is. Tenminste, als hij opgehaald wordt door Liesbeth. Duuk wil spelen. Met zijn OOPOEH, zijn grote vriendin. Hij springt op. Dat mag niet, hij probeert zich in te houden, maar is zo enthousiast als hij Liesbeth ziet. Gaat uit zijn dak. Maar wordt altijd weer rustig. Mirjam en Gery hebben hem goed opgevoed.

Ellenoor Piersma schrijft succesverhalen voor Stichting OOPOEH. Honden en schrijven spelen een grote rol in haar leven: onlangs verscheen haar geïllustreerde boek ‘Verse Mannen‘ over de geboorte en eerste negen weken van een nestje Markiesjes van haar hond Kato. Haar ‘puppegrut’.

Deel dit op: