OOPOEH Jürgen (81): “Ook als je een beperking hebt kun je OOPOEH worden”

OOPOEH Jürgen (81): ”Ik heb altijd al veel om honden gegeven. Zelf hadden we vroeger allerlei huisdieren, maar geen hond. Mijn dochter Andrea attendeerde me op dit initiatief van OOPOEH en ik was meteen enthousiast. Zij heeft de contacten voor me gelegd, want ik heb afasie waardoor ik wat moeilijker communiceer.

Perro is een rustige, lieve hond. Hij is al wat ouder maar nog altijd stevig en stoer. Tijdens het wandelen kwam eens een groepje jongens op me af en ik weet niet wat ze wilden, maar toen ze Perro zagen draaiden ze om. Ik ben blij met Perro en ook met zijn baasje Cecile. Ze is heel attent voor mij. Zij stuurt me regelmatig kaartjes van haar vakantieadres en één keer per jaar nodigt ze haar oppassers uit voor een etentje. Ook is ze bezorgd om mij, ze is me zelfs een keer in het ziekenhuis komen bezoeken. Super vond ik dat.

Ik vind het fijn dat ik Cecile kan helpen als oppas. Maar het is ook fijn voor mezelf. Het is gezellig om een hond in huis te hebben. En samen te wandelen. Je komt veel meer buiten. Ook als je een beperking hebt, kun je op een dier passen en je opgeven bij Stichting OOPOEH. Of je kinderen kunnen contact opnemen. Samen met de mensen van OOPOEH ga je dan op zoek naar de beste match.”

Baasje Cecile: “Ik zocht een lieve oppas voor de dagen dat ik werk. Mijn hond Perro heeft last van verlatingsangst, dus is zij graag onder de mensen. Direct bij de eerste kennismaking voelde ik een enorme klik tussen Jürgen en Perro. Jürgen is altijd opgetogen als Perro komt en ze knuffelen graag samen.

Ik ben blij dat ik mij heb ingeschreven bij OOPOEH. Het is fijn om te zien hoeveel vreugde iemand ondervindt van mijn hond. De aanwezigheid van een huisdier geeft zoveel plezier. En omdat het om een aantal uren per week gaat, heeft de OOPOEH wel de lusten maar niet de lasten.”

 

Dit verhaal is geschreven door onze vrijwilligster Marieke Bodenstaff

Deel dit op: