Haar verre voorouders hadden de taak om afgeschoten eenden op te halen uit het water. Zij, Pleun, heeft iets mooiers gedaan. Zonder specifieke opdracht hiertoe, heeft ze een vriendin binnengehaald voor Hetty, haar baasje. Namelijk Carla, haar OOPOEH. En ook een vriendin voor Carla. Namelijk Hetty.
Ze weegt 2,8 kilo en draagt takken die minstens haar hele gewicht wegen. Ze hoeft nooit aan de lijn. Ja, bij Carla gaat ze meestal wel aan de lijn. OOPOEH’s zijn extra voorzichtig. Ze volgt zo goed. Als je zegt: ‘Kom eens Pleun’, is dat genoeg om haar de juiste weg te laten gaan. En zelfs een simpele vingerwijzing volstaat. Pleun houdt van mensen en beleeft graag de dag met ze.
Pleun is een poedel. Ze loopt sierlijk, maar kan ook lekker rauzen. En haar vacht groeit maar en groeit maar. Ze kan eruit zien als een schooier en als een dame. Na bezoek naar de kapper is ze keurig in model geknipt. Poedels zijn waterhonden. Ze haalden vroeger de afgeschoten eenden uit het water op en brachten de beesten naar de jager. Omdat hun vacht dan zo zwaar wordt in het water, werden ze bijna kaalgeschoren. Behalve bij de gewrichten. En het hart. Die hadden altijd warmte nodig. En ook niet bovenop het koppie en het uiteinde van de staart, want zo kon de schutter goed zien waar de hond in het water was.
Als het Pleun-dag is voor Carla, is het ook vaak wandel-dag. Ze lopen samen vele kilometers. En Pleun natuurlijk meer. Door de bal. Nou ja, balletje. Een tennisbal. Als het spel van werpen en terugbrengen van de bal begint, is ze in opperste concentratie. Strakke blik, popelend van verlangen naar de bal. Haar ademhaling gaat snel, tong uit de bek. En de pootjes, die bij een rustige wandeling net lijken of ze op hakken lopen, zo sierlijk, staan dan heel even lomp en wijd uit elkaar. Klaar voor de komende spurt. De pluim van de staart wiebelt als een malle. En dan die oren, die lange oren, als ze rent naar de bal en de bal vol enthousiasme weer terug brengt. Die oren hangen normaal rustig recht naar beneden. Als ze rent vliegen ze alle kanten op. Achterwaarts. Zijwaarts. En tussendoor even loodrecht op haar koppie. Om de beurt, want in volle vaart wordt de symmetrie van beide oren losgelaten.
Het is een heerlijk speels beest. ‘OOPOEH zijn met Pleun is het leukste vrijwilligerswerk dat er is’, zegt Carla.
‘We zijn erg blij met elkaar en met de hond’, zeggen de vriendinnen. Inmiddels goede vriendinnen. Net zoals Pleun kan aanvoelen wat een ander nodig heeft, kunnen zij dat inmiddels ook bij elkaar.
Op de foto: Hetty (links), Pleun en OOPOEH Carla (rechts)