Twee keer per week past Marleen Stolk (73) op haar oppashond Ruben. En dat al acht en half jaar lang! Bij Marleen krijgt Ruben alle aandacht. Bij Marleen voelt Ruben zich helemaal veilig en vertrouwd.
OOPOEH Marleen:
‘In 2011 overleed mijn man. Ik wilde structuur houden in mijn leven en nam me voor om elke dag een activiteit te ondernemen. Toen zag ik op RTL nieuws een item over Stichting OOPOEH. Zo kwam Ruben 8,5 jaar geleden in mijn leven. Precies op het goede moment! We hadden direct een klik. Ruben is zo leuk, lief en aanhankelijk. We hebben echt een heel bijzondere band en hij is hier helemaal thuis. Ruben brengt mij een stukje structuur, gezelligheid en beweging. En heel veel liefde want Ruben wil het liefst de hele dag met je knuffelen. Ik doe het oppassen dus ook echt voor mezelf. Die beweging is goed voor me. En het is heerlijk om zoveel liefde te mogen geven en te ontvangen. En tijdens de lockdown was ik al helemaal blij dat ik Ruben had. Want dat was best eenzaam als alleenstaande oudere. Ook mijn kleinkinderen mocht ik niet meer zien. Vreselijk gewoon. Ruben heeft mij er echt doorheen geholpen.
Gedumpte pup werd knuffelkoning Ruben
De van origine Spaanse Ruben was ooit als pup op straat gedumpt. Nadat hij kort ergens in huis was genomen werd hij alweer weer achtergelaten in een Spaans asiel waar hij onder erbarmelijke omstandigheden opgroeide. Toen Ruben ongeveer 3 jaar was werd hij door een organisatie naar Nederland gehaald en geadopteerd door baasje Inge uit Hendrik Ido Ambacht.
Inge: ‘Ruben was bij aankomst meteen al zo’n lieve aanhankelijke hond. Echt een knuffelbeer. De lekkerste beloning voor Ruben was geen snoepje maar een aaitje. Maar o wee als ik even uit zijn zicht verdween! Dan werd hij heel verdrietig en begon hij hard te jammeren; Ruben had erge last van verlatingsangst. Geen wonder natuurlijk na alles wat hij in zijn jonge jaren heeft moeten meemaken. Overdag sta ik voor de klas dus ben best veel van huis. Via Stichting OOPOEH vond ik gelukkig zijn oppas-oma oftewel OOPOEH: Marleen. Marleen past 2 dagen per week op en dat al 8,5 jaar lang.
OOPOEH Marleen:
‘Ruben is ook een hele grappige hond. Hij hecht enorm aan vaste rituelen waar je maar beter in mee kan gaan anders raakt hij helemaal van slag. Ik moet daar nog steeds zo om lachen! Hij weigert bijvoorbeeld te eten als hij alleen is. Dan wacht hij eerst op gezelschap waar hij zijn brokken samen mee opeet. En daarna begint hij aan zijn bot. Want een bot komt na de brokken en niet andersom. Maar het liefst eet hij tussen de middag samen met Marleen een boterham met pindakaas. En gaan ze daarna flink wandelen. Dan hopen we altijd op mooi weer want onze Spaanse Ruben vindt die regenplassen verschrikkelijk! Voor een mooie wandeling pakt Marleen vaak eerst de auto want Ruben is dol op autorijden. Voordat hij de sprong naar de achterbak waagt draait hij altijd eerst 3 keer linksom en dan 3 keer rechtsom. Ik vind dat zo grappig. Dan rijden we bijvoorbeeld naar de veerplaat, langs de oude Maas. Maar op de pont durft Ruben niet. Dat hebben we één keer gedaan maar toen was Ruben totaal van slag dus dat doen we nooit meer. Na de wandeling komen we weer thuis en kijkt Ruben mij indringend aan. Hij bedelt niet maar hij kijkt. Want dan weet hij wat er gaat komen… de lade met lekkere hondensnacks….Daar komt dan altijd iets uit.
En zo komen wij de dagen door! Super gezellig toch?
Met Inge heb ik ook een hele fijne band. We zijn elkaars steun en toeverlaat. Ik help haar met Ruben en zij helpt mij met bijvoorbeeld telefoon en computerproblemen. Als er weer iets geüpdate moet worden dan doet Inge dan voor mij. Zo fijn!’
Het is fijn om een OOPOEH te zijn
Marleen kan een oppashond via OOPOEH enorm aanraden. Op deze manier heb je als oudere wel de lusten maar niet de lasten van een hond. Marleen werd ook heel regelmatig gebeld door Ellen, een vrijwilliger van Stichting OOPOEH. Gewoon voor een kletspraatje en wat aandacht. Zo fijn en bijzonder! Iedereen in de familie is trouwens fan van Stichting OOPOEH. Zelfs haar 12 jarige kleindochter heeft een spreekbeurt over Stichting OOPOEH in de klas gehouden. En wie waren daar als ‘special guests’? Ruben natuurlijk met zijn OOPOEH Marleen! Uiteraard mochten alle kinderen even knuffelen met Ruben en Ruben genoot van alle aandacht.
Baasje Inge:
‘Ik prijs onszelf zo gelukkig dat we al 8,5 jaar zo’n fijne match met Marleen hebben. Ruben en Marleen zijn super dol op elkaar. Bij haar krijgt Ruben alle liefde die hij nodig heeft.
Ja het klopt dat Ruben een beetje autistische trekjes heeft. Daar moeten Marleen en ik altijd samen om lachen. Laatst brachten we zomaar eens zelfgebakken koekjes naar Marleen en toen bleek Marleen ineens niet thuis. Nou ja! Dat was niet te begrijpen voor Ruben. Krijg hem dan nog maar eens weer mee! Ik moest hem echt meeslepen!
Inge kan een match met een OOPOEH dan ook sterk aanbevelen.
Inge: ‘Marleen heeft het leven van Ruben en mij enorm verrijkt. Ze is echt mijn steun en toeverlaat. Marleen heeft de sleutel van mijn huis. Als er iets is kan ik altijd op haar rekenen. Onze levens zijn vervlochten en dat is mij heel dierbaar. We komen op elkaars verjaardagen en staan altijd voor elkaar klaar. 2 jaar geleden ben ik op een lange verre reis gegaan en heeft Marleen een maand lang op Ruben gepast. Ik miste mijn Ruben natuurlijk vreselijk maar wist dat hij in hele goede handen was. En dat voelde super! Het is gewoon heel fijn om zo samen van een hond te kunnen genieten.
Marleen, Inge en Ruben hopen nog jarenlang van elkaars gezelschap te mogen blijven genieten.