Frans (78) uit Amsterdam is altijd al dol geweest op honden. En na zijn pensionering volgden er nog vier viervoeters, allemaal oudere hondjes die tot het laatst door Frans werden vertroeteld. Toen zijn laatste grote harige liefde Mendie een paar jaar geleden overleed was hij vastbesloten dat een eigen hond geen optie meer was. Maar daarmee verdween ook die kwispelende stok achter de deur om eropuit te gaan, de ongedwongen praatjes op straat en natuurlijk die lieve begripvolle hondenogen aan wie je je beslommeringen kunt toevertrouwen. En als je zoals Frans je leven lang hebt gewerkt, en daarna betekenisvol vrijwilligerswerk hebt gedaan, dan heb je iets of iemand nodig die je mee naar buiten neemt. Die weer zin geeft aan de dag.
Een lief profiel
Een vriend attendeerde Frans op Stichting OOPOEH en diezelfde dag nog kwam de guitige snuit van Murphy tevoorschijn op de website. Ook Murphy was pas net aangemeld. Murphy’s baasje Carol was op zoek naar een maatje voor haar hond voor een paar maal per week. Precies wat Frans ook voor ogen had. Een kennismaking volgde en het was gelijk een match. Frans: “Alsof het zo bedoeld was. Murphy is een lot uit de loterij. Net als zijn baasje Carol overigens”. Beiden zijn ze nu minder alleen, Murphy en Frans hebben het bijzonder goed samen. En Murphy neemt Frans maar al te graag mee uit wandelen. Waarbij Murphy met zijn streken voor het nodige glimlachen zorgt.
Contact in de buurt
Al veertig jaar woont Frans in de Jacob van Lennepbuurt in Amsterdam-West waar veel buurtgenoten hem kennen. “Als je ouder wordt, wordt je netwerk steeds kleiner, dus dit contact in de buurt is voor mij heel belangrijk. En als je met een hond loopt is een praatje snel gemaakt.” Langzaam maar zeker, nu het lente wordt, keert de gezelligheid terug in de stad. En Frans en Murphy genieten samen van het voorjaar in de stad. De fluitende vogels, de bloesem in het park en de koffie in de lentezon maken de wandelingen steeds aangenamer na zo’n lange winter. Frans en Murphy hebben zo hun lievelingsrondjes in het Vondelpark en doen er hun vaste adressen aan. Steevast krijgt Murphy een koekje van bloemenman Pim. En nu de dagen warmer worden, worden de rondjes steeds een beetje langer en lomer. Frans: “De wandelingen en de contacten doen me zo goed. Als Murphy ‘s ochtends aan mijn voeteneind wakker wordt, heb ik gelijk al zin om er samen op uit te gaan.”
Een dierbaar contact
Al anderhalf jaar hebben de twee een hele dierbare band. Frans: “Het is gewoon zo gezellig, zo’n hondje om je heen. Het geeft ritme, je beweegt meer en je kunt er de hele dag tegenaan kletsen. Ik zit gewoon veel lekkerder in m’n vel als Murph er is.” En ook met het baasje van Murphy is er een bijzondere vriendschap ontstaan. Na de oppasdag drinken ze samen thee. ”Ik heb er een leuke vriendin bij, een geschenk dat ik nooit meer had verwacht. Ik hoop dat ik nog heel lang voor Murphy kan zorgen.”
Bent u 55+ en lijkt het u ook leuk om op een hond uit uw buurt te passen? Vind hier uw oppashond!