OOPOEH Frieda: “Tinker wordt incidenteel gebracht. Soms een paar uurtjes en soms een paar dagen. Tinker is echt een schatje. Zij is een beetje eenkennig, maar dikke maatjes met mij! Ze kan zelfs loslopen bij mij en dat is knap voor een kaninchen teckeltje. Ik heb een rollator met een mandje en daar zit ze graag in.
Ze gaat dan mee terwijl ze trots in haar mandje zit. Hier blijft ze gewoon in zitten, dus ik kan haar overal meenemen. Omdat ik vanwege COPD niet meer veel kan wandelen, zorgt haar baasje voor haar beweging. Bij mij zijn het kleine ritjes in de rollator naar het winkelcentrum en thuis lekker knuffelen. Op deze manier hebben wij een mooie samenwerking. Wanneer er een andere hond op visite komt, verdedigt ze mij. Als ze blijft logeren heeft ze haar eigen slaapzak. Die leg ik klaar en dan weet ze dat het bedtijd is. Als een mol rolt ze zich erin en wanneer ze wakker wordt zie je een klein zwart kopje uit de slaapzak steken.”
Baasje Marian:
“Het leuke is dat het contact onderling ook zo geslaagd is! Frieda en ik zijn een keer samen naar de Macro geweest en er liggen nog veel uitstapjes in het verschiet.
We gaan er zo heen! Als ik haar naam zeg wordt Tinker al blij, luister maar! Tinker, we gaan zo naar Frieda!” Geblaf op de achtergrond. “Ze staat nu bij deur!
Ik heb geen kinderen. Tinker is mijn kind en het is prettig om te weten dat zij in goede handen is. Frieda behandelt haar iets meer als een hond, zij is daarin wat nuchterder. Deze combinatie van opvoeding werkt goed voor Tinker. Ik heb wisselende diensten en moest ook een aantal operaties ondergaan. Ik kan een beroep op Frieda doen.
Frieda moest een nieuwe rollator aanschaffen en heeft er speciaal een uitgekozen met een mandje. Zo zie je hoe dol zij op Tinker is.
De eerste keer logeren was ik de slaapzak van Tinker vergeten. Tinker heeft toen midden in de nacht naast Frieda’s bed gestaan en wilde daar gaan slapen. Nu vergeten wij die niet meer en weet Tinker waar haar eigen bedje is. Ik koester dit contact.”