Vroeger wilde ik heel erg graag een beest aan een touwtje. Dat werd Snoopy, een verwaarloosde cocker spaniël die we op een camping in Italië aantroffen. Tijdens de autorit naar huis, had ik haar verstopt onder mijn benen. Ik was doodsbang dat we werden gesnapt bij de douanepost en ik haar alsnog moest achterlaten. Snoopy heeft nog een fijn leven gehad en overleed toen ik al in Groningen studeerde.
In de periode die volgde, paste een hond niet in mijn leven. Gelukkig kon ik af en toe op de hond van mijn vader passen, een Grote Zwitserse Sennenhond. Nu heb ik zelf weer honden en maak ik praatjes met andere hondenmensen. Maar ook met de buurman die buiten in de tuin aan het werk is. En met de mannen van de gemeentereiniging die elke ochtend rond een uur of acht de vuilniszakken in het park verwisselen. Een hond brengt mensen met elkaar in contact.
Ik vind het concept van Stichting OOPOEH geweldig. Dat is ook de reden dat ik met veel plezier verhalen schrijf over opa’s en oma’s die op de hond van een ander passen en daar ontzettend blij mee zijn.
Ik ben Barbara Scholten en ik woon met mijn vriend, vier kinderen, twee honden en twee katten op een woonboot in Amsterdam. In het dagelijks leven schrijf ik kinderboeken.